اختراعات تصادفی و تسهیلات زنده گی- کشف تصادفی پنی‌سیلین

امراضی مانند دیفتری، سینه بغل و یا گریب، فارنژیت و توبرکلوز تا آغاز قرن گذشته باعث مرگ میلیون ها انسان شد. دلیل اصلی این امر فقدان مطالعات علمی و همچنین عدم آگاهی از روش‌های مبارزه با این گونه امراض و ناکافی بودن ادویه جات به دست آمده از طبیعت بود. پنی سیلین، درمعالجه ای چنین امراضیکه باعث می‌شد هزاران انسان درمدت زمان بسیار کوتاهی به ویژه در دوره های همه‌گیری، در یک شهر یا منطقه جان خود را از دست بدهند، در نتیجه یک تصادف کشف شد. 

هنگامی که غذاهایی مانند نان و پنیر را در فضای باز میگذاریم بعد از مدتی شروع به پوپنک زدن می کنند. این پوپنک ها در واقع نوعی قارچ هستند. قارچ های پوپنک تنفس زیست هوایی انجام می دهند و در همه جا یافت میشوند. قارچ پوپنک که در محیط های مرطوب و گرم زندگی میکند، نمیتواند در محیط های خیلی گرم یا سرد زنده بماند. به همین دلیل است که ما غذاهای خود رادر یخچال یا سردخانه نگهداری میکنیم. حال ببینیم ارتباط بین قارچ‌های پوپنک و پنی سیلین چیست؟ الکساندر فلمینگ، دانشمندی که در سال 1881 در اسکاتلند به دنیا آمد وسالها دربخش واکسیناسیون شفاخانه ای  سنت مری لندن کار می‌کرد، دانشمندی است که به طور اتفاقی پاسخ این سوال را پیدا کرد.

فلمینگ که به صفت داکتر نظامی در جنگ جهانی اول شرکت کرده بود، شاهد مرگ بسیاری از سربازانی بود که به دلیل شرایط بد جبهات به عفونت مبتلا شدند. هنگامی که جنگ به پایان رسید، فلمینگ به شفاخانه ای  سنت مری بازگشت و روی ضد عفونی کننده‌ها تمرکز کرد، اما تا سال 1928 موفق نشد. زمانی که او همان سال پس از بازگشت از تعطیلات به آزمایشگاه خود آمد، متوجه شد که ظرفی حاوی باکتری‌های مختلف را باز گذاشته و ظرف پر از قارچ های پوپنک زده است. فلمینگ که در حال آماده شدن برای تمیز کردن ظرف بود، دید که هیچ باکتری در ساختار ژل مانند لبه قالب وجود ندارد. با این حال، باکتری های زیادی در قسمت های دیگر ظرف وجود داشت. فلمینگ بر این باور بود که این ساختار که باکتری‌ها را از بین می برد یک قارچ پوپنک است و قسمت آبکی لبه این قارچ‌ها را پنی سیلین نامید. فلمینگ سال ها سعی کرد پنی سیلین را از قارچ پوپنک جدا کند، اما موفق نشد و به کار خود پایان داد. فلمینگ که مقاله ای در مورد کار خود منتشر کرد، اظهار داشت که از کشف تصادفی او می توان در معالجه ای  امراض نیز استفاده کرد. این مقاله توجه دانشمندان انگلیسی هاوارد فلوری و ارنست چین را به خود جلب کرد و این دو شروع به کار بر روی پنی سیلین کردند. دو دانشمند با حمایت فلمینگ در سال 1939 موفق به تصفیه پنی سیلین شدند، اما در آن دوره انگلستان با آلمان وارد جنگ جهانی دوم شد. در آن سال ها کارخانه‌ها در انگلستان اجازه نداشتند چیزی جز تجهیزات نظامی برای استفاده در جنگ تولید کنند. به همین دلیل بود که هوارد فلوری و ارنست چین کشف خود را به ایالات متحده آوردند. پنی سیلین پس از آن به عنوان ادویه شهرت جهانی یافت، زیرا به لطف پنی سیلین، نیروهای متفقین به ویژه اردوی آمریکا کمتر تحت تأثیر امراض ناشی از باکتری قرار گرفتند و تلفات سربازان به میزان قابل توجهی کاهش یافت. پنی سیلین، اختراع تصادفی الکساندر فلمینگ، سال 1945 جایزه نوبل را برای فلمینگ، هوارد فلوری و ارنست چین به ارمغان آورد، اما مهمتر از آن، جان میلیون ها انسان را نجات داد و هنوز هم نجات می‌دهد.