روند اختراع سشوار که امروز نیازی ساده ولی یک قرن قبل امری دشوار برای انسانها بود

آیا می‌توانیم در این عصری که در آن زندگی می‌کنیم تصور کنیم که می‌توانیم موهای خیس خود را بعد از حمام با هوای گرمی که از لوله اجاق گاز می‌آید یا یک جاروبرقی که هوای گرم فوت میکند، خشک کنیم؟ این ایده، که وقتی اکنون به آن فکر می‌کنید بسیار خارق‌العاده به نظر می‌رسد، تنها 150 سال پیش بخش مهمی از زندگی روزمره بود. چنین نیاز ساده ای ناگهان خود را احساس کرد، به ویژه در شهرهای بزرگ که پس از انقلاب صنعتی به طور فزاینده ای شلوغ شدند و با ورود زنان به زندگی تجاری، بقا نیاز به سرعت فوق العاده ای داشت. چرا که زنان چه شاغل و چه خانه دار مجبور بودند صبح زود در شهرهای بزرگ مانند لندن و پاریس که به باران و رطوبت شهرت دارند در زندگی روزمره شرکت کنند و بیماری های ناشی از خیس شدن موها دشمن مشترک همه شهرها شد. آنها بعد از مدتی بیماری هایی مانند میگرن و سینوزیت که به سادگی باعث سردردهای بی پایان می شد، بخشی از زندگی مردم این دوره بود.

در دوره های اولیه، مشکل با روش های ساده حل می شد. خشک کردن مو با ایستادن روی لبه آتش یا اجاق گاز ساده‌ترین روش شناخته شده بود، اما الکساندر فردیناند گودفروی استایلیست فرانسوی که از سردرد نیز رنج می‌برد، ایده‌ای را البته به‌طور اتفاقی ارائه کرد. هوای داغ از اجاق گاز به موهای خیس با کمک یک لوله ایده آمد. تنها چیزی که برای این کار لازم بود یک اجاق گاز، یک لوله تمیز برای حمل هوای گرم و یک صندلی با محفظه‌ای بر روی آن بود. تاریخچه سشوار که اکنون در حمام هر خانه یافت می شود، بر اساس همین ایده ساده بود.

آرایشگر فرانسوی الکساندر فردیناند گودفروی این ایده را در سال 1890 به پروژه تبدیل کرد و اولین سشوار شناخته شده در تاریخ را اختراع کرد. روند کار ساده بود، فردی که می خواست موهایش را خشک کند زیر محفظه می نشست و هوای گرم اجاق گاز به کمک لوله و هود به سمت موهای مشتری هدایت می شد. در نتیجه 10 سال تلاش برای توسعه، دوره جدیدی در زمینه مراقبت شخصی گشایش یافت که اولین سشوارهای نوع سالنی توسط آرایشگران و آرایشگران در سال 1900 به بهره برداری رسید. پس از اختراع الکساندر-فردیناند گودفروی، سشوارها به سرعت توسط مهندسان توسعه یافتند، اما در دوره های اولیه بسیار بزرگ و گران بودند و خیلی سریع گرم می شدند، بنابراین کارآمد نبودند.

اولین ویژگی توسعه یافته برای سشوارهای سایز بزرگ، که با تأثیر نمایشگاه هایی که در آن پیشرفت های فنی معرفی شد و علاقه زیادی از مردم از سراسر جهان به خود جلب کرد، در سراسر جهان گسترش یافت، تحرک بود. از دهه 1920، آرایشگران می‌توانستند با دستگاه‌های جدیدی به مشتریان خود خدمات دهند که می‌توانستند به عقب و جلو و چپ و راست بچرخند. سشوارها که برای اولین بار توسط یک تولید کننده در سال 1911 ثبت اختراع شدند و به آنها نوع سالنی می گفتند، تا دهه 1970 تغییر چندانی نداشتند. ماشین‌ها هنوز بسیار بزرگ بودند و هنوز به عنوان لوازم خانگی کوچک طبقه‌بندی نشده بودند، اما تلاش برای خشک کردن مو در خانه در دهه 1920 آغاز شده بود. تلاش‌های مهندسین برای توسعه در طول زمان نتیجه داد و از دهه 1970، سشوارها دیگر لوکس نبودند و به سرعت جای خود را در حمام خانه‌های ما باز کردند. در حالی که امروزه بسیاری از شرکت ها سشوارهایی را در اندازه ها و رنگ های مختلف تولید می کنند، اما دانستن اینکه چنین اختراعی با الهام از اجاق گاز و لوله اجاق گاز به طور تصادفی وارد زندگی ما شده است، باید کاملاً آموزنده باشد.