چرا خواب زمستانی؟

موجودات زنده برای کار به سوخت نیاز دارند، درست مانند وسایل نقلیه موتوری. انرژی مورد نیاز بدن برای زنده ماندن و سپس رفع تدریجی نیازهای خود عنصری است که در طبیعت به سختی به دست می آید اما به راحتی مصرف می شود. به همین دلیل است که حیوانات برای استفاده بهینه از انرژی خود به روش های مختلفی متوسل می شوند. در شرایط زمستانی که یافتن غذا مشکل می شود، به حداقل رساندن مصرف انرژی مهمترین گام برای بقای برخی از حیوانات است.

همانطور که مشخص است در زمستان ساعات روز کوتاهتر و هوا سردتر می شود. حیواناتی که در مناطقی زندگی می کنند که ممکن است در سازگاری با شرایط سرد زمستان و یافتن غذا مشکل داشته باشند، برای فرار از این وضعیت نامطلوب به خواب زمستانی می روند. خواب زمستانی یا رفتار شبه خواب زمستانی به حیوانات این امکان را می دهد که با کاهش سرعت متابولیسم خود، در مصرف انرژی صرفه جویی کنند و مواد غذایی را در بدنشان حفظ کنند.

خواب زمستانی برای هر گونه از حیوانات به شکلی متفاوت اتفاق می افتد. همچنین با توجه به حیواناتی که به خواب زمستانی میروند، تفاوت هایی در زمینه هایی مانند اندازه بدن، سبک تغذیه و خانواده ای که به آن تعلق دارند، مشاهده میکنیم. به عنوان مثال، هم خرس با جثه بزرگ و هم جوجه تیغی با جثه کوچکتر به خواب زمستانی می روند. انگیزه اصلی هر دوی آنها دشواری یافتن انرژی کافی برای شکار در طول زمستان و منابع کافی برای تغذیه خود است.

از سوی دیگر، حیوانات خونسردی که دمای بدن خود را با توجه به دمای محیط در محیط بیرون تنظیم می کنند و میزان متابولیسم آنها اغلب متفاوت است، معمولاً به خواب زمستانی نمی روند. با این حال، برخی از حشرات، عنکبوت ها و دوزیستان با به حداقل رساندن فعالیت های بدن خود در زمستان، در مصرف انرژی صرفه جویی می کنند.

پدیده خواب زمستانی نیز امروزه به عنوان نمونه ای برای مطالعات فضایی عمل می کند. آژانس‌های فضایی در حال کار بر روی یک مدل خواب مصنوعی مناسب برای متابولیسم انسان در راستای پیاده‌سازی در پروازهای فضایی هستند. هدف در اینجا این است که از انرژی بدن مانند حیوانات به طور اقتصادی بسیار مقرون به صرفه استفاده شود.