айәтлиримизни инкар қилғанларни пүтүнләй (суға) ғәрқ қилдуқ

түркийә авази радийоси: әраф сүриси, 58 – 67 – айәтләр.  мунбәт йәрниң гийаһи аллаһниң изни билән толуқ үниду (бу вәз ـ нәсиһәткә қулақ селип, униңдин пайдилинидиған мөминниң мисалидур), начар йәрниң гийаһи аз өсиду (бу вәз ـ нәсиһәттин пайдиланмайдиған капирниң мисалидур), шүкүр қилидиған қәвм үчүн айәтлиримизни мушундақ шәкилләрдә байан қилимиз[58]. шәк - шүбһисизки, нуһни өз қәвмигә пәйғәмбәр қилип әвәттуқ, у: ‹‹и қәвмим! аллаһқа ибадәт қилиңлар, силәргә аллаһтин башқа мәбуд (бәрһәқ) йоқтур, мән һәқиқәтән силәрниң бүйүк күнниң (йәни қийамәт күниниң) азабиға қелишиңлардин қорқимән›› деди[59]. қәвминиң чоңлири: ‹‹биз сени һәқиқәтән рошән гумраһлиқта көрүмиз›› деди[60]. нуһ ейтти: ‹‹и қәвмим! мән қилчиму гумраһ әмәсмән, лекин мән аләмләрниң пәрвәрдигари тәрипидин әвәтилгән пәйғәмбәрмән[61]. силәргә пәрвәрдигаримниң әлчиликини йәткүзимән, силәргә нәсиһәт қилимән, мән аллаһниң вәһйи қилиши билән силәр билмәйдиған нәрсиләрни билимән[62]. силәрни агаһландуруш үчүн, (куфридин) сақлинишиңлар вә аллаһниң рәһмитигә еришишиңлар үчүн, силәргә араңлардики бир киши арқилиқ пәрвәрдигариңларниң вәһйиси келишидин әҗәбләнмәмсиләр?››[63] улар нуһни инкар қилди, нуһни униң билән кемидә биллә болғанларни қутқуздуқ, айәтлиримизни инкар қилғанларни пүтүнләй (суға) ғәрқ қилдуқ. шүбһисизки, улар (һәқни көрүштин диллири) кор қәвм иди[64]. ад (қәвми) гә уларниң қериндиши һудни әвәттуқ, һуд: ‹‹и қәвмим! аллаһқа ибадәт қилиңлар, силәргә аллаһтин башқа мәбуд (бәрһәқ) йоқтур. (униң азабидин) қорқмамсиләр?›› деди[65]. униң қәвминиң иман ейтмиған чоңлири: ‹‹биз сени һәқиқәтән әхмәқ һесаблаймиз, биз сени, әлвәттә, (пәйғәмбәрлик дәвайиңда) йалғанчилардин дәп гуман қилимиз›› деди[66]. һуд ейтти: ‹‹и қәвмим! мән әхмәқ әмәсмән, лекин мән аләмләрниң пәрвәрдигари тәрипидин әвәтилгән пәйғәмбәрмән[67].