Nogayşa 130: İymandan kelgen tınşlıq (4)
Bu yuma tagı “İYMANDAN KELGEN TINIŞLIQ” baresinde söz bardıramız...
İymandan bizge kelgen
Tınışlıqtan qabar bergen
Keñ maneli sözlerdiñ
Törtünşisi nav bolgan:
Lehü’l-mülk...
Yani mülktiñ baresi,
Rahman Allah’tıñ bolgan.
Sosı aqıyqat betten
İnsan onun em mülki,
Em mülkinde islegen
Yaratqanı qul bolgan...
Sol kelime şipalı
Bîr müjdedi bizge berip,
Nav manedi em aytqan:
Ey insan sen özindi,
Özine iyye sanma!
Nege desen sen özindi,
İdare etalmassın!
Sosı yük avırdır;
Bîr basına özindi,
Mapaza etalmassın...
Belalardan saqınıp
Kerek bolgan zatlardı,
Ornına akelamassın...
Madem aqıyqat sonday,
Beyhuda mungınlıqqa
Tüseberip qaygılanma;
Sosı mülk basqasınıñ
Bolganını em mıtpa.
Mülk iyyesi köp küşli,
Tagı maramatlı bolgan...
Nav sebepten endi sen,
Mülktiñ üşün iyyesi,
Quday’ga berkip tayan!
Basına kelgen barı,
Onıñ rahmetinden kelgen...
Aşe acıganı soñsız
Maramatlı so Rab’tıñ
Etkenini şuşlama...
Qaygılangandı tasla!
Özindiñ keypine qara!
Muñunlıqtı at üstünden,
Şatlık tappaga qara!
So mübarek kelime,
Nav manelerdi tagı
Bizlerge em aytqan:
Senin işten işke süyüp
Baylanganın nav dünya,
Em perişan bolganından
Qaygılanıp tüzeltalmay
Muñayganın ol käinat,
Bîr maramatlı Kadir’diñ
İyyeliginde bolgan...
Mülkti iyyege teslim et!
Islap turma, qoldı tart!
Dertlenip turayagına,
Teslim bol, şatlık tap!
Nege desen Quday’ımız,
Hakim em Rahim bolgan...
Etken isi işine,
Bîr köp gayalar salgan...
Är etkeni ne bolsa,
Neşe paydalar bolgan...
Kim bolsa, ne bolsa,
Sosınlardıñ baresine
Är dayim acıp turgan...
Mülktiñ iyyesi Kuday
Mülkinde ne tilese
Onı etiyek küşi bolgan...
Nedi tilegen bolsa,
Onı yasap yaratpaga
Bîrevden ızın almay;
Äş bîrevge soramay
Etkeninde selbes bolgan..
Eger dahşet algan bolsan,
Üyken alim, ullı insan
Valiy İbrahim Hakkı’day
“Mevla körsek ne etiyek,
Ne eterse yahşı etiyek.”
Dep! işlerine kirmey
Terezelerden seyret!
İymandan bizge kelgen
Tınışlıqtan qabar bergen
Köp maneli sözlerdiñ
Besinşisi nav bolgan:
“Lehül hamd”
Yani hamd em sena,
Minnet em maqtav
Yalgız Allah’qa bolgan;
Tagı em tiyisli bolgan...
Sav nimetler baresi,
Sosı Hak Rab’tıñ bolup
Onın qaznasından şıqqan.
Qaznası tagı em,
Tavsilmegen, dayim bolgan...
Mine nav kelime,
Bılayına müjde berip
Nav manelerdi em aytqan:
Ey insan! Nimetler,
Qolından şıgıp ketse
Qaygı etip dertlenme!
Nege desen rahmettiñ
Qaznası tavsilmiyek.
Nazzetlerdiñ ötkenini,
Esine em akelme!
Oylayberip, qaygıman
Muñayıp qışqırma!
Nav sebepten ol nimet,
Meyvası bîr soñsız
Rahmettiñ meyvası bolgan...
Terek artta qalganga,
Meyvalar tavsilse de
Ornına keliyekler bar!
Tagı em eslesen sen,
Nimet nazzati işinde,
Ol nazzetten yüz darece
Taga artıq nazzat bar:
Bîr rahmettin saga
Yöneyip kelgenini,
Şükür etip oylasan,
So nimettiñ nazzati
Birden birge köbeyip
Neşe darecelerge şıgar...
Qaytip boladı desen,
Bîr şanlı patşadıñ
Ediyası almadıñ
Nazzeti işinde,
Yüz belki miñ almadıñ
Nazzatinden ziyada,
Üşünley bîr nazzet
So patşadıñ saga taban
Qaravışında tabılgan...
So qaravdıñ nazzeti,
Almadıñ nazzetinden
Qatın qatın artıq bolgan.
Aynı sonday lehül hamd
Söziminen etkenin,
Hamd em şükürmen
Sosı nimetlerdi saga
Bergen Rab’tı tanıganga,
Nimet bolganın oylaganga;
Yani onıñ rahmetiniñ
Em acıganın saga
So nimetpen kelgenini,
Em davamlı bolganını
Bilip sen inanganga;
So nimetten miñ darece
Artıq bolgan, manevi
Bîr nazzettiñ esigi,
Nav iymanman aşılgan...
Savlıqpan qalıñız!
Dr. Yusuf ALTINIŞIK
E-mail: altinisikyusuf@gmail.com