Nogayşa 235: Tuvra süygü em qorkuv (4)

Bîr alimdiñ tuvra süygü, 

Tagı em qorquvdıñ  

Baresinde aytqanı,

Haqıyqatlardıñ soñı,   

Oydaqı maneler bolgan: 

“...Ayriyeten taga üykeni,   

Soñsız oñınlıq iyyesi,

Haq’tı süygeniñ sebep, 

Soñsız bîr däm alarsın!

Nege dese süygüge  

Sebep bolgan ne bolsa,

Baresi soñsız  kepte,   

QudayAllah’ta bolgan...

Gözellerdiñ gözelligi,    

Saniyatlardıñ oñınlıgı, 

Tagı ihsanlar barı,

İnsandı ister istemez,    

Nav qasiyetlerdiñ iyyesini, 

Süyüvge mejbur qılgan...

Em so al insanlarda,

Ullı bîr qasiyet bolgan...

Madem aqıyqat süytüp bolgan; 

Esas sen Haq Quday’dı,  

Süygeniñ kerek bolgan...  

Nege dese Haq Rahman,

Soñsız gözel, em oñın,   

Tagı iqram iyyesi bolgan...

Süygenimiz qasiyetler,    

Onda soñsız kepte bolgan.

Tagı sosı süygiñ seniñ   

Saga bek köp tiyisli,   

Em şerepli al bolgan!

Zaten saga, sende,    

Seniñ nepsiñge süygiñ,

Haq Allah’tıñ özine,    

Beriyegin süygi bolgan...

Tek, sen tuvra keppen 

Allah’tı süyüyek yerde, 

Öz nepsiñdi süygende,

Sosı yahşı duygıñdı, 

Yaman yolda garcap     

Nepis betke burasın!

Em sosı al tagı, 

Saga tiyisli bolmagan...  

Sosı vaqıt ey nepis!

‘Men, men!’ dep aytqandı 

Taslayberip sonı yırt!  

Özindi beñliginden    

Tartaberip erek tut...  

Eger nepsiñdi taslasan,

Haq Quday’ga bararsın;

Rızasına ozarsın!

Tagı käyinatqa dagıtqanıñ 

Barı muhabbetleriñ em,

Haq’tıñ esma, sıpatına    

Beriliyek süygi bolgan!

Sen yañlış qullanganga, 

Özin yeza tartasın!

Nege dese ornında 

Garcanmagan bîr yañlış,

Halal bolmas süygidiñ

Yezası, maramatsız 

Bîr musibet bolgan... 

Em sen arüv oylasañ, 

So dünyada süygeniñ 

Qaysı zat bolsa bolsun,

Baresini Haq Quday,      

Yaratıp saga bergen...

Saga süygenleriñdi     

Bergendi taga köp  

Süyüyek yerde, sen

Qolına ötkenlermen     

Oyalanıp turasın...

Sosı almen ey nepsim, 

Sen nav misaldey bolasın:

Qıymatlı bîr ediyadı, 

Bergen patşadı mıtıp  

Yalgız ediyadı bilip,     

Patşa esine kelmes

Bîr ademge osaysın...

Em sen nav manedi,  

Ayriyeten äş mıtpa!

Rahman Rahim atıman 

Hurilermen bezengen 

Yannet’tey barı seniñ

Havaslarındı qarşılıyaq 

Bîr qonaqqa seniñ    

Maddi em jismani

Süyüyegiñ barı zattı,   

Saga azirlep salgan;

Em basqa atlarıman, 

Köp önerli sıpatıman  

Ruh, qalb, sır, aqıl,

Em basqa duygularıñdıñ,    

Tagı havaslarındıñ    

Baresini qarşılayaq

Abedi ihsanlardı,

Yannet’te saga azirlegen;

Em öziniñ esmasında, 

Yani gözel atlarında; 

Qasiyet em sıpatlarında

Neşe basqa manevi,

İhsan, keram qaznaları  

Bolgan bîr azeli

Süygülidiñ elbette  

Bîr zarreşe muhabbeti,  

Käyinatqa bedel bolgan...

Yani käyinat Allah’tıñ   

Azanaqay bîr kesek  

Tecellisine qarşılıq,

Bîr bedel bolalmagan...

Madem aqıyqat solay bolgan...   

Sen sosı azeli   

Süygüli, Haq Allah’tıñ

Öziniñ köp süygeni, 

Habibullah Muhammed’ke 

Ayttırganı nav azeli

Permanını tıñlayberip     

Tagı ökmüne uy!

‘İn küntüm tuhibbünallahe  

Fettebiuni yuhbibkümüllah...

Yani ‘Eger Allah’tı   

Süyseniz maga uyunuz!

Allah da sizdi süysün!’

Demek Allah süygüsiniñ     

Aşıq belli işareti, 

Paygambarımız Muhammed’ge    

Uygan alimiz bolgan...

Aleyhissalatü vesselam...”                    

Savlıqpan qalıñız!

Dr. Yusuf ALTINIŞIK

E-mail: altinisikyusuf@gmail.com