Nogayşa 233: Tuvra süygü em qorkuv (2)

Bîr alimdiñ tuvra süygü, 

Tagı em qorquvdıñ  

Baresinde aytqanınıñ

Davamı nalar bolgan:   

“İyye Quday’dan qorquv,

Onuñrahmetine, acuvına

Yol tabıp dayim soga 

Tayangan al bolgan...

Em qorquv qamşı bolup  

İnsandı Allah’tıñ 

Rahmet qucagına atqan.

Misal bolsa bîr ana,

Bazı vaqıt balasını, 

Qorqustup qucagına tartar.

Sosı qorquv balaga,   

Bek köp nazzetli bolgan...

Nege dese maramatlı    

Ana qucagına bargan!

Endi oyda keliyek 

Aqıyqat tap eslense, 

Quday’dıñ rahmetiniñ,

Maramat em acuvınıñ 

Köpligine, keñligine,

Bîr qarşılaştırma bolar:

Sosı aqıyqat ne desen, 

Barı analardıñ maramatı,  

İlahi maramattıñ

Anca bîr parıltısı bolgan...

Nav manemen qarasaq

Demek Haq’tan qorquvda, 

Hıylı köp nazzet bolgan!

Madem Rab’tan qorquvda,  

Bılayına nazzet bolsa,

Allah’tıñ süygüsinde  

Soñsız bîr nazzettiñ

Bolıyagı malim bolgan...

Em Allah’tan qorqulsa,

Basqalardıñ muñaytqan

Belalı qorquvından

Qutulup selbes qalıngan...

Tagı Allah esabına 

Maqluqlarga yöneygen 

Qorquv em süygülerdiñ

Aşuvı bolmayturup,    

Em ayrılıgı bolmagan...

Nege dese bîr adem, 

Süygeni ne zat bolsa,

Allah’tıñ özine bergeni

Bîr nimeti dep bilgenge, 

Süygenlerine qayta

Qavusıyagını sengenge, 

Ayrılıqtan qıynalıp 

Aşuvlarga tüspegen...

İyye insan avvelde, 

Özi nepsini süyer...  

Artından aqrabasın,

Yuvıqlarını süyer...   

Tagı qavmi qasında,    

Em yanyanuvar maqluqlardı,

Soñı barı dünyadı,      

Em käinattı süyer...

Keñ tögereginde ne bolsa,   

Ol insandıñ bavı bolgan...

Onlardın nazzetleri, 

Em tetimlerinden insan, 

Ayriyeten bîr tetim,

Tagı em nazzet algan!

Eger sosınlar aşuvlansa,      

Ol adem em aşuv tartqan...      

Tek qarısıp turgan   

Körgenimiz nav alemde,

Em yellerdey aylangan  

Sosı dünya ornında,

Zamandıñ eş toqtamay 

Agıp ketken alinde,  

Äş bîr zat qararında

Qalmaganı sebep, 

Beşare insan qalbi, 

Är vaqıt yaralangan...

Qolıman nege yapıssa, 

Sosınlardıñ baresiniñ

Özinden ozıp ketkeni,

Ol ademdiñ qollarını   

Kesek kesek eteberip, 

Atta üzüp taslagan...

Sosı insan är dayim 

QıynaIgandıñ qasında, 

Ya gapletke tüsüp

 Ya de esirüvge bargan...

Madem al bılay bolgan... 

Ey nepis eger seniñ 

Esin basında bolsa,

So süygündi yıyıstır, 

Üşün iyyesine ber! 

Yoqsa basın bela tolgan!

Nege dese nav süygüler,  

Nihayetsiz bîr camal,

Em kemal iyyesiniñ bolgan!

Soñsız gözel, em ongın    

Yaratuvşındı süy dep

Saga süygü berilgen...

Qaysı vaqıt so süygüdi, 

Üşün iyyesine bersen,

Ol vaqıt barı zattı,

Onun namı esabına,

Em bıyalası bolganga,

Äş qıynalmay süyersin... 

Demek sosı muhabbet,

Tuvradan em tuvraga 

Käinatqa berilmiyek!

Yoqsa ol muhabbet,     

En nazzetli nimet ekende

Qıynaltuvşı azap bolgan...

Davamını keliyek yuma    

Ayttırsın inşallah

Dep yalbaramız Allah’qa 

Savlıqpan qalıñız!

Dr. Yusuf ALTINIŞIK

E-mail: altinisikyusuf@gmail.com