Nogayşa 182: Köp qıyınlıqta bȋr asker (3)

►Nogayşa 182: Köp qıyınlıqta bȋr asker (3)

Bîr üyken alimdiñ,    

Qıyınlıqta qalgan  

Bîr asker temsilimen

Aytqanı aqıyqatlardıñ,     

Bîr kesegi nav bolgan:

Burungı yumalarda     

Aytılgan parelerde, 

Bîr yaralı askerge,

Hızır’day bîr aqsaqal,   

Yaraları iygi bolsun dep      

Eki dari aytqan edi...   

 “Ene so eki dariden

Bîrevi: ‘Sabır tavekkül,

Yaratuvşıdıñ qudretine

Yaslangan, tayangan,       

Em hikmetine sengen’ bolgan...

‘Acaba nav maneler,

Üşünley tuvrama eken?’    

Dep aqılga kelse;

İyye, ‘Kün fe yekün!’ge  

Yani tek ‘bol!’ emrimen

Är bîr zattı yaratqan,

Bîr küşli emir iyyesi     

Käinat patşasına,

Acizlik belgisimen 

Tayangan bîr ademdiñ 

Qaysı qıyınlıgı qalgan?

Nege dese en müthiş 

Bîr müsibet qarşısında

Qalgan iymanlı insan,

‘İnna lillah ve inna    

İleyhi raciun’   

Yani ‘Allah’tan keldik,

Soñda oga qaytamız!’   

Degen bîr müsliman,  

Yüregi yatısqanga,

İşi tınşlıq tolup qalgan!

Rahim bolgan Allah’tan, 

Umutını äş kespey, 

Dayim soga seneberip

Şatlıq tetimlik tapqan...

İyye Haq’tı tanıgan, 

Em sonıñ qasında,     

Acizligini bilip

Em Allah’tan qorqqan insan,     

Bîr neşe nazzet tapqan...

Qaytip bolar eken desek,  

Eger bîr yasındaqı 

Bîr baladıñ aqlı bolsa,

So balaga soralsa,

‘Qaysı al senin üşün

Köp nazzetli, tatli bolgan?’

İşten kelip navdı aytar:

‘Acizlik em arıqlıgımdı,

Añlayberip anamdıñ 

Tätli toqatından qorqup,

Qayta sonıñ maramatlı   

Bavırına atılıp,

Özinin qucagına

Yapısqan alim bolgan...’ 

Nav misalmen oylasaq, 

Sav analardıñ maramatı,

Anca Qudayrahmetiniñ  

Tek bîr kere yarqıgan

Bîr parıltısı bolgan...

Nav sebepten köp oñgın,  

Ullı, valiy ademler, 

Kämil üyken insanlar,

Acizliktiñ qasında,   

Allah’tan qorquvdan 

Hıylı nazzet tapqanlar..

Atta özi küşlerinden 

Şiddetpinen qaşaberip 

Allah’qa acizlikpen        

Tayangan, yaslanganlar...

Acizlik em qorquvdı, 

Özlerine bîr şepaatşı  

Sanıp qabul qılganlar...

Misaldeki askerge 

Hızır’day sosı zattıñ   

Aytqanı ekinşi dari,

Şükürem qanaatpan     

Talaplapduva qıluv;

Tagı Rahim Rezzaq’tıñ  

Rahmetine sengen bolgan...

‘Süytüp bolarma eken?’  

Dep eger soralsa,  

İyye barı yer yüzini,

Bîr nimet sıprası,  

Etip aldımızga salgan;

Barı bahar vaqtını, 

Bîr baylam şeşek qılgan; 

Tagı sosı sıpradıñ

Qasına salaberip    

Em de üstine serpken   

Bîr keram iyyesi,

Soñsız yömart yaratuvşı, 

Özine qonaq etkeni  

Mine nav insandı,

Yarlılıq em muqtajlıqpan,  

Nege sonı qıynaltsın...

Eger yarlı, arıq etse,        

Muhaqqaq hikmeti bolgan...

Allah’tay tayanagı 

Bolgan sosı qonaqqa, 

Yarlılık em muqtajlıq,

Qaytibine avır bolgan!

Atta yarlı muqtaj bolganı,   

Mine sosı adem üşün,

Sankim iştaqqa usagan...

İştaqtıñ artqanını 

Qaytip tilegen bolsaq,

Tagı pakırlıqtıñ artqanın

Bîr neşe kämil insan,    

İşten kelip tilegen.   

Atta sonı süygenler...

Saqın yañlış angalama!   

Allah’tıñ qasında    

Yarlılıgını bilip

Soga yalbaruv maqsat bolgan!

Yoqsa yarlılıgını,       

İnsanlarga körsetip    

Tilevşilik vaziyetine

Tüsülgen, mırat bolmagan...   

Qalgan soñ manelerdi      

Rabb’ımız Haq Quday,

Keliyek yuma aytqandı,   

Nasip qılar inşallah!  

Savlıqpan qalıñız!

Dr. Yusuf ALTINIŞIK

E-mail: altinisikyusuf@gmail.com