Nogayça: Qur’an nüşün mucize?

Qur’an kelgen vakıtta,
Mekke degen şaharda,
Üyken bazar bolur edi.
Yahşı şiyir aytqanlardı,
Är yaqtan kelgen halq
Merak etip tıñlar edi...

Şiyirlerdiñ ärüvi,
Ökinişge (7) yetevi,
Käbe’diñ duvarına,
Sıylap ilinir edi...
Tarihlerdiñ aytqanı,
Yetevine sonlardıñ,
Muallaqatı seb’a dep
Halqlar at bergen edi.
Lebid degen bir şayir,
Yahşı şiyir aytqan üşün,
Bek abraylı bolgan edi.
Sonuñ şiyiri tagı em,
Käbe’de ilingen edi.

Öpöz kızı bîr kün,
Qur’an’dı esitkende,
Tezden ketip Käbe’ge,
Atasının şiyirini,
Tartıp oyga algan edi...
“Ayetlerdiñ qasında,
Nav şiirdiñ qıymatı,
Äş qalmagan!” degen edi.

Em bîr kün bîr adem,
Qur’an’dan bîr ayet,
Ketken yerde esitken...
Birden secde etken edi...
So ademge soradılar;
“Müslüman bolduñ är al?”
Ol adem yavap berdi:
“Men müslüman bolmadım...
Nav söz yahşı bolgan üşün,
Secde qıldım.” degen edi!

Kelir kelmez em Qur’an,
Allah sözi bolganına,
Delil, belgi bolsun dep
Tap yirmi üş sene:
“So Quran’day bir kitap,
Aytgayıdıñız taa” dep
Meydan oqıgan edi!
So qavimdiñ köbi em,
Şayir bolup turgan edi.
Ol qavimden äş bîrev,
Meydan oqıvga yavap,
Beralmay qalgan edi...

Avvel kelgen bir ayet,
So qavımga aytqan edi:
Quran’dı, Muhammed’dey (as)
Okur yazar bolmagan,
Bîreviniz aytsın hadi!”

“Süytüp etalmassañız,
Endi sizge qolay bolsun...
Aytıpbereyek so şayir,
Ümmi bolmay alim bolsun!”

“Kene aytalmay turup
Äciz bolup qalsañız,
Bîr tek adem bolmasın,
Barı alim şayirler,
Yıyılsın barabarca,
Bîrbîrine kömek bersin...

Bılay em bolmasa,
Eski ötken kitaplardan,
Alıp kelip aytıñız!
Bilgeniniz kîm bolsa,
Basqa em şaqırıñız!
So Qur’an’ga usagan
Yahşı bîr söz aytıñız!

Hadi bu da bolmasa,
Qur’an keder bolmasın,
Ökinişge on surege,
Usagan söz aytıñız.
Em aytqanıñız ikäye,
Ertek bolsun, epsane...
Öziniz em uydurup
Ötürük bolsun aytıñız!

Kene äciz qalsañız,
Uzun sure bolmasın,
Qısqasından aytıñız!

Tek, äciz bolıp qaldıñız,
Endi mında tıñlanız!
Diyniniz em yanınız,
Ayeliniz, malınız,
Düniyada ahirette,
Tavlükede biliñiz...

Yogardagı ötken sözdiñ
Tek bîrevini em bolsa,
Etalgaydı so qavim,
Meydan oqıvdan Qur’an,
Tartılır edi o zaman!

Yavap bermey so qavim,
Söz yerine qılışqa,
Qollarını sozdurgan!
Qolay yoldı taslayberip
Sogıspaga qol atqan...

Aytıpturu so al bizge,
Dünya sonı kelgeşe,
Kur’an’day ullı kitap,
Kelalmas eş bir zaman...
Nege desen ol kitap,
Bizge Quday’dan mucize!..

Savlıqpan qalıñız!

Dr. Yusuf ALTINIŞIK