گرامیداشت یاد قربانیان نسل کشی سربرنیستا در آنکارا

 در بیست و یکمین سالگرد نسل کشی سربرنیتسا مراسم یادبودی با حضور خانم لطفیه سلوا چام، رییس شاخه زنان حزب عدالت و توسعه - سایر اعضا و نمایندگانی از 81 استان ترکیه و دفاتر خارج از کشور این شاخه - و هم چنین با شرکت تعدادی از مادران بوسنیایی در سالن اجتماعات این حزب در آنکارا، پایتخت ترکیه برگزار شد.

به گزارش ژیلا محمد خانی، خبرنگار خبرگزاری اناتولی، لطیفه سلوا در این مراسم با بیان این که بعد از جنگ جهانی دوم، بزرگترین نسل کشی اروپا در سربرنیتسا و در برابر چشمان جهان روی داد، اظهار داشت: " جمهوری امروزین بوسنی هرزه گوین که در سال 1992 بخشی از جمهوری یوگسلاوی سابق بود به دنبال یک همه پرسی اعلام استقلال کرد. اما صرب ها با به رسمیت نشناختن نتایج این رفراندوم، در خلال سال های 1992 الی 1995 در شرق بوسنی هرزه گوین اقدام به نسل کشی فجیعی کردند که نه تاریخ و نه وجدان های آگاه انسان ها هرگز این جنایات را فراموش نخواهد کرد."

 وی تصریح کرد: "پس از آن که سربازان صرب مرتکب هر گونه جنایتی شدند، هزاران نفر با فرار از مناطق بحرانی بوسنی و هرزه گوین بالاجبار به منطقه ای که از سوی سازمان ملل متحد و توسط سربازهای هلندی محافظت می شد، پناه بردند. اما هزاران فرد بی پناه و بی دفاع مقیم این اردوگاه در 11 جولای سال 1995 به راحتی از سوی سربازان هلندی تسلیم راتکو میلادیچ یا قصاب صرب شدند."

رییس شاخه زنان حزب عدالت و توسعه ترکیه با یادآوری این که صرب ها در طول 5 روز در ماه جولای سال 1995 در برابر دیدگان جهان؛ 8 هزار و 327 مرد و پسر بوسنیایی را کشتند، اظهار کرد: "صرب ها در خلال جنگ داخلی بوسنی هرزه گوین به صدها زن و دختر مسلمان تجاوز کردند. به طوری که در 3 سال و نیم جنگ در بوسنی و هرزه گوین، 312 هزار مسلمان بوسنایی کشته شد، نزدیک به 2 میلیون نفر مجبور به ترک خانه و کاشانه خود گشته و 27 هزار و 734 نفر نیز مفقود شدند. به گونه ای که هنوز نیز جستجوگران هر ساله چندین گور دسته جمعی حاوی اجساد کشته شدگان مسلمان را کشف می کنند."

وی با اشاره به این که اگرچه این نسل کشی در قلب اروپا روی داد اما هنوز اروپائیان مایل نیستند تا از این فاجعه به عنوان نسل کشی یاد کنند، افزود: "هنوز از افراد و کشورهایی که در این امر مقصر بوده اند، بازخواست نشده است."

رییس شاخه زنان حزب عدالت و توسعه ادامه داد: "این فاجعه هولناک و ننگین که خون را در رگ های هر انسان با وجدانی منجمد می کند و با گذشت 21 سال هم چنان در صفحات تاریخ به روشنی قابل مشاهده است. ما نیز همانند زنان و مادران بوسنیایی که صدای فریادشان در گوش جهان پیچیده، خواستار محاکمه قاتلین هستیم."

وی با بیان این که حکومت عدالت و توسعه در ترکیه از همه مظلومان جهان حمایت می کند، تصریح کرد: ما خواستار استقرار صلح و ثبات پایدار در منطقه هستیم.

در پایان مراسم مدالیونی نمادین و دست باف که به نشانه 11 جولای، به صورت یک گل با 11 گلبرگ تهیه شده بود؛ بر سینه مادران بوسنیایی و برخی از خبرنگاران زن نصب شد.