عوامل تعیین‌کننده در ارزیابی اسکان در کشور ثالث
در این نوشته به ارائه اطلاعات در رابطه با فاکتورهایی خواهیم پرداخت که در مشخص کردن حساسیت و اولویت پناهنده‌ها در مورد اسکان در کشور ثالث تعیین‌کننده هستند
در این نوشته به ارائه اطلاعات در رابطه با فاکتورهایی خواهیم پرداخت که در مشخص کردن حساسیت و اولویت پناهنده‌ها در مورد اسکان در کشور ثالث تعیین‌کننده هستند.
فاکتورهای که به بحث پیرامون آنها خواهیم پرداخت، حق اسکان در کشور ثالث را فراهم نمی‌کند، چرا که ارزیابی‌ها در چارچوب خواست‌های کشورهای پذیرنده پناهنده و نیز ویژگی‌های هر پرونده انجام می‌گیرد. اما این فاکتورها از این نظر مهم هستند که بدانید به هنگام مصاحبه در اداره استانی امور مهاجرت و کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، اگر چنین حساسیت‌هایی دارید، حتما آنها را مطرح کنید.
هر کشوری حق دارد به هنگام پذیرش پناهندگان معیارهایی را تعریف کرده و حتی در صورت لزوم این معیارها را تغییر دهد. داشتن تحصیلات عالی، داشتن حرفه، زن تنها بودن، زن تنها همراه با بچه، سالخوردگان تنها و بدون همراه، کودک بدون همراه، کودک جدا شده از خانواده، شخصی که به دلایل سیاسی درخواست پناهندگی کرده، فرد قربانی شکنجه، فرد معلول، فرد قربانی خشونت، ال‌جی‌بی‌تی‌آی بودن، نداشتن امنیت جانی در کشور مبدا، هر کدام می‌توانند به‌عنوان معیار پذیرش پناهنده از سوی کشور ثالث تعیین شوند.
هر کشوری این حق را دارد که اعلام کند از کدام کشورها با کدام ملیت و از منسوبین کدام ادیان پناهنده می‌پذیرد. به عنوان مثال احتمال دارد کشوری اعلام کند که خانواده‌های ایرانی مسیحی را می‌پذیرد و کشوری دیگر اعلام کند که به پناهندگان زن تنهای اهل سوریه حق اسکان می‌دهد.
در چارچوب حفظ یکپارچگی خانواده، گردهم‌آوردن اعضای خانواده‌ای که از هم جدا افتاده‌اند، می‌تواند در روند اسکان در کشور ثالث و تعیین کشور نقش داشته باشد. با این حال، ممکن است کشورها در این امر معیارهایی مانند همسر بودن دو فرد یا زیر 18 سال بودن کودکان را در اولویت قرار دهند.
ابتلا به یک بیماری صعب العلاج و عدم دسترسی به درمان آن در ترکیه و یا طولانی مدت، طاقت‌فرسا یا گران‌قیمت بودن دوره درمان، می‌تواند در مواردی نقش تسهیل اسکان در کشور ثالث را ایفا کند.
کشورهای ثالث به طور کلی با در نظرگرفتن توازن جمعیت و اقتصاد کشور خود و توازن آنها در داخل کشور، برای پذیرش پناهنده سهمیه تعیین می کنند.
کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل همراه با اداره کل مهاجرت ترکیه قبل از ارسال پرونده اسکان به کشور ثالث، ارزیابی ریسک و آسیب پذیری را انجام می‌دهد. هنگام ارزیابی ریسک، عواملی از جمله پایداری یا مقطعی بودن ریسک، اینکه وضعیت ریسک تا چه زمانی ادامه خواهد داشت، همچنین احتمال بهره‌مندی از یک موقعیت حفاظتی موثر مورد بررسی قرار می‌گیرد.
به منظور محافظت از افراد در برابر انواع خشونت، ظلم، اعمال فشار و رفتار بد، جلوگیری از وادارشدن آنها برای رفتن به مناطقی که امنیت جانی‌شان در معرض خطر خواهد بود یا جایی که مورد بدرفتاری قرار خواهند گرفت و فراهم کردن زمینه رفتار با آنها مطابق با حقوق و آزادیهای انسانی، پرونده آنها برای اسکان در کشور ثالث ارائه می‌شود.
قبل از هر چیز باید مشخص شود که آیا خشونت و شکنجه علیه فرد ادامه دارد یا خیر و در صورت ادامه خشونت و شکنجه، فرد به محلی امن منتقل شده و اقدامات فوری لازم در سطح محلی انجام گیرد. اگر امکان بازگشت داوطلبانه و سازگاری مجدد محلی به عنوان یک راه حل دائمی وجود نداشته باشد، پرونده را می‌توان مطابق با معیارها و سهمیه‌های اعلامی از سوی کشورهای ثالث برای اسکان در کشور ثالث ارائه کرد.
در صورتی که اقامت فرد در ترکیه باعث تضییع حق فرد در دسترسی به خدمات درمانی شود و این بیماری فعالیتهای حیاتی فرد را تحت تاثیر قرار دهد، امکان درمان فرد در ترکیه وجود نداشته باشد و یا از درمان وی نتیجه مثبت حاصل نشده باشد، پرونده وی می‌تواند برای ادامه درمان به کشورهای ثالث ارائه شود.
از آنجاییکه زنان تنها در مقابل انواع بی‌توجهی، استثمار و سوء استفاده‌های جسمی، عاطفی، جنسی و اقتصادی آسیب‌پذیر هستند و یا قبلا در معرض یک چنین بی‌توجهی، سوء استفاده و استثمار قرار گرفته‌اند و همچنان از این مساله رنج می‌برند، پرونده آنها می‌تواند برای اسکان در کشور ثالث به دولت‌ها ارائه گردد.
قربانیان خشونت خانوادگی، زنان تنها و دارای فرزند، قربانیان تجاوز و قاچاق انسان، کودکان تنها و بدون همراه که نیاز به محافظت دارند، همه می‌توانند دلایل اولویت در اسکان در کشور ثالث باشند.
با این حال، نباید فراموش کرد که وجود یک یا چند تا از این شرایط برای اسکان در کشور ثالث کافی نیست. نباید تصور شود که فردی که این شرایط را داشته باشد هنگام اسکان در کشور ثالث در اولویت قرار می‌گیرد. در نهایت، اسکان در کشور ثالث موضوعی است که کشور ثالث پذیرای پناهندگان در آن مورد تصمیم می‌گیرد. آنها می‌توانند معیارهای کاملاً متفاوتی از این معیارها تعریف کنند. این معیارها تنها باعث می‌شود که هنگام اولویت‌بندی پرونده‌ها و اراده آنها به کشور ثالث، پرونده شما در اولویت قرار گیرد. فراموش نکنید که پناهندگی یک حق است، اما اسکان در کشور ثالث حق نیست.
