از مبارزه به حق تركیه با تروریسم حمایت می كنیم

خاك سوریه بیش از آنكه یك منطقه جغرافیایی باشد سرزمینی است كه شاهد تحولات مهمی در گذشته تاریخی ما بوده و یكی از جلوه های ارزشمندی است كه در بستر تمدن تاریخی ما به ثمر رسیده است. تركها، كردها، عربها و دیگر اقوام ساكن در این منطقه صدها سال برادرانه در كنار یكدیگر زندگی كرده اند و این یك دلی را در مبارزه مشترك با دشمنان خارجی قوت بخشیده اند. برادری سرزمینهای آناطولی و سوریه سمبل همبستگی و ارزشهای مشترك ماست.

این یك دلی همواره هدف تهاجم دشمنان قرار گرفته است. این حملات همانگونه كه در بین سالهای ١٩١٥-١٩١٨ میلادی به وقوع پیوست و در سالهای بعدی به صورت اشغال سرزمینی خود را نمایاند، هر زمان با استفاده از ابزارهای ایدئولوژیك و با تكیه بر تفاوتهای قومی و نژادی تداوم یافته است. آنچه كه امروز در جغرافیای سوریه در جریان است آنگونه كه بعضی از دانشگاهیان و به اصطلاح روشنفكران و فعالان در تلاش برای نمایاندن آن هستند مسابقه ای برای چنگ اندازی قومی نیست.

امروز در كنار مرزهای ما قدمهایی در جهت ایجاد یك نیروی شبه دولتی وابسته در حال برداشته شدن است. این نیرو كه در راستای شكل دهی مجدد منطقه خاورمیانه توسط قدرتهای استعمارگر درحال ایجاد شدن است بعنوان ابزاری برای تهدید یكپارچگی سرزمینی ما مورد استفاده قرار خواهد گرفت. این اقدامات برادری دیرینه ما و دستیابی منطقه به یك ثبات پایدار را تهدید می نماید.

این اقدامات مهندسی شده از اساس تا نتایجی كه می تواند به عمل بیاورد پوسیده و محكوم به شكست است. با وجود این روندی خطرناك است كه می تواند نتایجی از قبیل تضعیف قدرت و توان ما و بروز دشمنی ماندگار و نبردهای خونین میان مردم منطقه را به عمل آورد. نمی توان انتظار داشت كه روشنفكران، دانشگاهیان و سازمانهای مردمی تركیه در قبال این روند خطرناك بی تفاوت باشند. بر همین اساس ما با توجه به مسئولیت تاریخی خود دقت نظر افكار عمومی را چه در داخل و چه در صحنه جهانی به نكات زیر جلب می نماییم.

• قبل از هر چیز تركیه كشوری در منطقه است كه از سال ١٩٤٦ میلادی تا به امروز توانسته موفقیتهای بزرگی در زمینه تقویت دموكراسی در داخل كسب كند. همینطور تنها كشوری در منطقه است كه دموكراسی چند حزبی در آن درحال اجرا شدن است. بر این اساس كشور ما از سال ١٩٥٢ تاكنون عضوی از پیمان آتلانتیك شمالی (ناتو) بوده و مدت ٦٥ سال است كه بعنوان عضوی از این پیمان در ائتلاف با دیگر كشورهای عضو است. از طرف دیگر دارای سطحی از ساختار جامعه مدنی، ساختار اقتصاد بازار آزاد و ظرفیت آموزشی است كه قابل قیاس با دیگر كشورهای منطقه نمی باشد.
• در مقابل آمریكا به عنوان كشوری كه بیش از نیم قرن بعنوان متفق تركیه بوده است با گروه تروریستی پ. ک. ک./ پ. ی. د./ ی. پ. گ، كه فلسفه تشكیل و ایدئولوژی آن بر اساس سوسیالیسم مائویی است، وارد همكاری برای شكل دهی منطقه شمال سوریه شده است. نمی توان پیوندی میان گروههای تروریستی ای كه به دنبال تشكیل رژیمهایی از نوع حكومت پول پوت هستند با اصول دموكراسی بر قرار نمود. واضح است كه ساختاری كه برای توسعه نفوذ خود از سلاح جهت به زانو درآوردن انسانها استفاده می كند و برای رسیدن به هدفهای خود ترور را به عنوان ابزار به كار می گیرد نمی تواند جزئی از هیچ اقدام دموكراتیك باشد.
• هیچ تفاوتی میان پ. ك. ك. و پ.ی.د. وجود ندارد. تنها ویژگی ای كه این دو گروه را از هم جدا می كند این است كه پ.ی.د، شاخه پ. ك. ك. در سوریه است. پ. ك. ك. كه به رهبری عبدالله اوجالان در ٢٥ نوامبر ١٩٧٨ پایه گذاری شد، با استفاده از روشهای تروریستی تاكنون بیش از ٣٠ هزار نفر از شهروندانمان را به قتل رسانده است. تنها در یكسال گذشته نزدیك به ٤٠ نفر از شهروندان در اثر حملات این گروه جان خود را از دست داده اند. پ.ی.د. سازمانی است كه از داخل مرزهای سوریه اقدام به حملات تروریستی به كشور ما می نماید. این سازمان همچنین به نقل و انتقال سلاح و تروریست از مرزهای سوریه به خاك كشورمان می پردازد. كادرهای رهبری این سازمان درحال حاضر از عناصر تروریستی پ. ك. ك. تشكیل یافته است. استفاده از تصاویر عبدالله اوجالان در تمامی جلسات و برنامه های این گروه در سوریه به تنهایی برای اثبات یكی بودن پ. ك. ك. و پ.ی.د. (سوریه) كافی است.
• با وجود تمامی این واقعیتها ایالات متحده، همانگونه كه از زبان مقامات رسمی آن بیان شده است با ارسال ٣٠٠٠ تریلی سلاح و مهمات و نزدیك به ٢،٢ میلیارد دلار كمك نقدی به سازمان تروریستی پ.ی.د یاری رسانده است. همچنین مقامات رسمی این كشور در بیانات خود خبر از تشكیل ارتشی در منطقه با استفاده از نیروهای این سازمان داده اند. ارسال سلاح و مهمات و انجام آموزشهای نظامی به سازمانی كه عملا درحال حمله به تركیه است، تهدیدی است كه مستقیما كشور ما را مورد هدف قرار داده است. این سازمان از كمكهای نظامی ای كه دریافت كرده، همچنین از تروریستهایی كه بدین شكل آموزش دیده اند جهت حمله به نیروهای امنیتی در خاك تركیه استفاده می نماید. افكار عمومی در تركیه قادر به پذیرش این مسأله نیست.
• ایالات متحده همكاری خود با پ.ی.د. را بعنوان ضرورتی در موضوع مبارزه با داعش مطرح می كند. حال آنكه این كشور پیشنهاد تركیه برای مبارزه مشترك با داعش را رد كرده و با وجود آنكه قدرت داعش اكنون تا حد زیادی ضعیف گردیده آمریكا همچنان درحال ادامه دادن به تقویت همكاری خود با پ.ی.د. بوده است. علاوه بر اینها این مسأله كه محدوده مسئولیت ارتشی كه بنابر ساخته شدن آن است مرزهای تركیه می باشد، وضعیتی است كه به هیچ وجه قابل قبول نمی باشد. ایالات متحده چشم خود را بر این حقیقت بسته است كه بیشترین خسارت به داعش با مبارزه مستقیم تركیه با این گروه در شمال سوریه به آن وارد آمده است. ایالات متحده حتی با تلاش برای ممانعت از عملیات سپر فرات، كه عملیاتی بر ضد نیروهای داعش بود، موجب ایجاد تردیدهای جدی در زمینه روابط با متفق خود شده است.
•  پ. ك. ك./ پ.ی.د. نماینده مردم كرد منطقه نیست. این سازمان در مناطق تحت حاكمیت خود اقدام به اخراج كردها و عربهایی كه حاضر به شناسایی مشروعیت آن نشده اند از مناطقی كه صدها سال در آن ساكن بوده اند نموده، با استفاده از ابزار شكنجه و دیگر ابزارهای فشار سعی در به زانو درآوردن افرادی كه به انتقاد از این سازمان پرداخته اند كرده و با به كارگیری عملیات پاكسازی قومی سعی در تقویت موقعیت خود داشته است. علاوه بر این برای مقابله با عملیاتهایی كه بر ضد این سازمان انجام می شود با توسل به زور از زنان و كودكان بعنوان سپر انسانی استفاده می نماید. ایالات متحده با حضور عملی خود در منطقه و سكوت در برابر این اقدامات به حمایت از این فعالیتها پرداخته است.
• تمامی این رویدادها نشانگر این واقعیت است كه همكاری میان ایالات متحده و پ.ی.د نه در جهت مبارزه با داعش بوده و نه این سازمان نماینده مردم كرد است. این موارد نشانگر این است كه پ.ی.د. تنها یك سازمان تروریستی وابسته است.

ایالات متحده با توسعه همكایهای خود با یك گروه تروریستی درحال به خطر انداختن روابط خود با متحد دیرینه اش یعنی تركیه است. این كشور همچنان در حال حمایت از فتح الله گولن رهبر كودتای ١٥ ژوئن است. در كنار این با اقدام به تعلیق اعطای ویزا به شهروندان تركیه به اصطلاح در فكر مجازات ملت این كشور بوده و با خیالات موهومی از قبیل اینكه ”آنها را به راه خواهیم آورد“ موجب واكنش افكار عمومی در تركیه شده است. با وجود همه اینها تركیه با تقویت بیشتر دموكراسی در داخل و با عزم خود در جهت برقراری صلح و آرامش در منطقه به راه خود ادامه خواهد داد.

پرفسور دکتر عبدالقادر کارابولوت، دانشگاه ابراهیم چچن آغری

عبدالقادر آی، وزارت آموزش ملی

پرفسور دکتر عبدالقادر بولوش، دانشگاه نجم الدین اربکان

دانشیار دکتر عبداله آیدین، دانشگاه مصطفی کمال

پرفسور دکتر عبدالله چاووش اوغلو

دانشیار دکتر عبدالله ترابزون، دانشگاه استانبول

عبدالرحیم شن اوجاک، وزارت کار و امنیت اجتماعی

دانشیار دکتر ادنان کوچوک، دانشگاه کریک کاله

احمد ب. آرپا، اقتصاددان

احمد شوکی زنگین، دبیر کل دانشگاه احمد یسوی

پرفسور دکتر احمد اویسال، دانشگاه استانبول

احمد وحبی کوچ، وزارت آموزش ملی

علی سالی، نخست وزیری

دانشیار علی بویوک اسلان، دانشگاه مدیپول استانبول

آردا آک چیچک دانشمند سیاسی

آتیللا دمیر قاسم اوغلو، بیمارستان انکولوژی آنکارا

پرفسور دکتر آیسون بای کارابولوت، دانشگاه یلدیریم بیاضیت

دانشیار بهاءالدین کارادمیر، دانشگاه چوکوراووا

پرفسور دکتر بیلگه هان آتسیز گوک داغ، دانشگاه کریک کاله

پرفسور دکتر بیرول آکگون، دانشگاه ییلدیریم بیاضیت

دانشیار دکتر بیرول مرجان، دانشگاه نجم الدین اربکان

پرفسور دکتر برهان آیکاچ، دانشگاه توسعه استانبول

پرفسور دکتر بولنت بایات، دانشگاه غازی

دانشیار دکتر بنیامین تاش، دانشگاه آکسارای

دانشیار دکتر جاهد باغجی، وقف معارف ترکیه

جاهد اپچاچان، دانشگاه سییرت

جان آجون – SETA

دانشیار دکتر جان جیلان، دانشگاه مدیپول استانبول

جلال سمیز، وزارت خانواده و سیاستهای اجتماعی

پرفسور دکتر جنگیز آنیک، دانشگاه مارمارا

دانشیار دکتر جنگیز شاهین، دانشگاه کاستامونو

پرفسور دکتر جودت جوشکون، دانشگاه گیره سون

دانشیار جیهون جان اوزجان، دانشگاه نجم الدین اربکان

پرفسور دکتر چتین کایا کوچ، UC سانتا باربارا

دانشیار دکتر ابوبکر جیلان، دانشگاه فنی استانبول

اکرم چوراکلیک، وزارت انرژی و منابع طبیعی

ارطغرل باشر، بازنشسته

فادیمه اوزکان – روزنامه استار

دانشیار فخرالدین اوندر، دانشگاه سلیمان دمیرل

استادیار فاروغ تمل، دانشگاه ارجیس

فاتیح آکبابا، نویسنده

پرفسور دکترفاتح ساواشان، دانشگاه دفاع ملی

پرفسور دکتر فاتح اوشان، دانشگاه ییلدیریم بیاضیت

گولدالی جوشکون، روزنامه میلاد

پرفسور دکتر گولگون اردوغان توسون، دانشگاه اژه

پرفسور دکتر ه. ابراهیم ساری اوغلو، دانشگاه استانبول

پرفسور دکتر خلیل آتینتاش، دانشگاه ارجیس

پرفسور دکتر هالوک آلکان، دانشگاه استانبول

هارون کابان، نویسنده

استادیار هاکان شاهین، دانشگاه مدیپول

حمید کوچوک باتیر، شهرداری مرسین

استادیار هانده صنقراوغلو، دانشگاه کاراتکین چانکری

حسن اوزترک، تلویزیون اولکه

دانشیار حسن فورکان، دانشگاه سوتچو امام قهرمان ماراش

استادیار حیاتی اونلو، دانشگاه استانبول

حکمت صلاح الدین گزیجی، دانشگاه سلجوق

دانشیار حسام الدین وطن سور، دانشگاه سلجوق

حسین اوز، معاون رئیس سندیکای خدمات و کار

احسان آکتاش، GENAR

احسان آیال، دانشگاه تمدن استانبول

الیاس توپچواوغلو، کانون وکلای آنکارا

دکتر اسماعیل چاغلار، SETA، وقف اقتصاد سیاسی و تحقیقات اجتماعی

اسماعیل آک بییک، وزارت کار و امور اجتماعی

استادیاراسماعیل گوکتورک، دانشگاه امام سوتچوی کاهرامان ماراش

دانشیار دکتر کادیر ایدین، دانشگاه مدیپول استانبول

کنعان سرفلی، مدیر آموزش و پرورش

دانشیار م. آکیف اسری کایا، دانشگاه فنی استانبول

محمود اوکوران، وزارت خانواده و سیاست اجتماعی، مشاور وزارت

محمود کاغان ایلگار، رئیس شعبه کارس آموزش بیرسن

محمت آیکال، مدیر بازار غازی پاشا

دانشیار دکتر محمت ایب کیریش، دانشگاه کوجاتپه آفیون

محمت هالوک اوچکون، وزارت جوانان و ورزش

محمت صادق ابریک، آموزگار بازنشسته

پرفسور دکتر محمت شاهین، آکادمی پلیس

پرفسور دکتر محمت تونچر، دانشگاه فنی کارادنیز

مروه شبنم اوروچ، روزنامه یئنی شافاک

دانشیار متین آکسوی، دانشگاه سلجوق

دانشیار متین آکسوی، دانشگاه سلجوق

دانشیار متین چلیک، دانشگاه سلجوق

پرفسور دکتر متین دوغان، دانشگاه ییلدیریم بیاضیت

استادیار متین اوزکان، دانشگاه غازی

پرفسور دکتر محسن کار، دانشگها عمر خالص دمیر نیغده

مراد کافادار، مشاوره و تحقیقات مگاپول

دانشیار مراد کریشچی، دانشگاه استانبول

پرفسور دکتر موسی ییلدیز، دانشگاه احمد یسوی

دانشیار دکتر مصطفی اسلان، دانشگاه آدنان مندرس

مصطفی شیوگین، کانون وکلای شیوگین

پرفسور دکتر مظفر شکر، رئیس دانشگاه نجم الدین اربکان قونیه

پرفسور دکتر ناجی پپوندوغان، دانشگاه آناتولی

نیهال بنگیسو کاراجا، خبرترک

دانشیار نصرت گوکسو، دانشگاه سوتچو امام قهرمان ماراش

دکتر اوغوزحان بیلگین، دانشگاه غازی

دانشیار اوغوزخان یانارایشیک، دانشگاه ارزینجان

پرفسور دکتر عثمان ارآوشار، دانشگاه آک دنیز

پرفسور دکتر عثمان هورآتا، دانشگاه حاجت تپه

پرفسوردکتر عمر پاکیس، رئیس دانشگاه حکاری

اوزلم چاغلار ییلماز، رئیس STK

دانشیار رامادان دوغان، دانشگاه تراکیه

پرفسور دکتر رمضان یلکن، دانشگاه ییلدیریم بیاضیت

دانشیار دکتر رجب یورولماز، دانشگاه کوجاتپه آفیون

سعد الله اوزجان، روزنامه میلاد

پرفسور دکتر صالح ییلماز، انستیتوی تحقیقات روسیه

دانشیار، صلاح الدین چینار، دانشگاه 7 دسامبر کیلیس

دانشیار سیف الله ییلدیریم، دانشگاه ییلدیریم بیاضیت

استادیار سلجوق اسلان، دانشگاه دوملوپینار

سوآوی کمال یازگیچ، تی آر تی

پرفسور دکتر شفق ارتان چوماکلی – آکادمی پلیس

پرفسور دکترشاه مراد آریک، دانشگاه کاستامونو

شنول متین، رئیس شعبه دانشگاه آموزش بیرسن قونیه

دکتر شیخ عبدالرحمان چلیک، وزارت فرهنگ و گردشگری

پرفسور دکتر تانژو توسون، دانشگاه اژه

تارکان زنگین، سندیگاری حارب – ایش

تمیندار آیتکین، وزارت خانواده و سیاستهای اجتماعی

اولکو نور زنگین، دانشمند سیاسی

اونسال چتین، اقتصاد دان

پرفسور دکتر اونر کایاباش، دانشگاه عمر خالص دمیر نیقده، معاون رئیس دانشگاه پزشکی

اوزیر گوکچه، خطوط آهن دولتی

دانشیار یاغیز آک ساکال اوغلو، دانشگاه غازی

یعقوب چلیک، رئیس سابق شهرداری پولاتلی

دکتر یعقوب عمراوغلو، رئیس اتحادیه نویسندگان یوروآسیا

دانشیار دکتر یاسمین آبایحان، دانشگاه حاجت تپه

ییلماز آیتونسوی، نویسنده

پرفسور دکتر یوسوف سارینای، دانشگاه  توب

یوسوف گزبه لی، وزارت دارایی

یوسف سمیس، وزارت بهداشت

پرفسور دکتر یوسف شاهین ، دانشگاه آکسارای

دانشیار یوسف تکین، معاون وزارت آموزش ملی