سازمان ملل و آشفتگی جهانی

سخنگوی نهاد ریاست جمهوری ترکیه: دنیا نیازمند عدالت، صلح، برابری، مرحمت و علم است. ارزشهای ابدی و مشترک بشریت که در حال حاضر سازمان ملل از تامین آن ناتوان است

808322
سازمان ملل و آشفتگی جهانی

مقاله ابراهیم کالین سخنگوی نهاد ریاست جمهوری ترکیه که به تاریخ 16.09.2017 در مجله دیلی صباح منتشر شد.

دنیا نیازمند عدالت، صلح، برابری، مرحمت و علم است.

ارزشهای ابدی و مشترک بشریت که در حال حاضر سازمان ملل از تامین آن ناتوان است.

رهبران کشورهای جهان جهت شرکت در 72-امین مجمع عمومی سازمان ملل، در جوی که هرج و مرج و آشفتگی جهانی تعمیق می شود، به نیویورک سفر خواهند کرد. هر اندازه که سازمان ملل و نهادهای متعدد وابسته به آن در تلاش انجام آنچه که به نفع دنیاست باشند، تا زمانی کا ساختار کنونی سازمان پابرجا باشد، سازمان ملل برای مسائل فوری قادر به یافتن راه حل نخواهد بود.

سیستم سازمان ملل از تاسیس رسمی آن به سال 1945، با کمبود رهبریت قدرتمند، منابع کافی و دستور کار جهانی مشترک و واقعی روبروست. امسال نیز هیج تغییری در این وضعیتمشاهده نخواهیم کرد. سازمان ملل با 193 عضو، به عنوان بزرگترین سازمان در جهان و در طول تاریخ، صحنه سخنرانی ها و اجلاسی خواهد شد که برای سرپوش نهادن بر وضعیت محدود سیاسی و اقتصادی، از این نشست جهانی استفاده می کنند.

ولی از سوی دیگر این، به معنای عدم درخواست انسانهای خوب از روسای دولت گرفته تا کارکنان سازمان ملل برای انجام تغییراتی به نفع روستای جهانی مان نیست. این مسئله بیش از اشخاص و وجدان هایشان با تطبیق ساختار کنونی شورای امنیت سازمان ملل با منافع 5 عضو دائمی شورا در برابر مابقی جهان مرتبط است. هیچ پاسخ منطقی و دموکراتیک برای این سوال وجود ندارد: چرا این 5 عضو دائمی با گذشت 72 سال از تاسیس سازمان ملل هنوز هم در شورا بوده و تداوم وضع موجود در قرن 21 را چگونه مشروعیت خواهند بخشید؟ این وضع سازمان ملل را به ناموفقی در تمامی مسائل جهانی نیازمند مداخله فوری می کشاند.

مجمع عمومی سازمان ملل، امسال با تم "انسان مداری: مبارزه برای زندگی انسان گونه و توام با صلح برای تمامی انسانها" برگزار خواهد شد. این، هدفی اصیل است و همگان باید برای تحقق آن تلاش کنند. ولی حقایق فعلی ناموفقی برای محافظت از فقرا و مظلومین جامعه بین الملل و تامین "زندگی انسان گونه برای تمامی انسانها" را عیان می کند. آنچه که واقعیت دارد وجود کاپیتالیزم است. آنچه که حقیقا دارد جنگ و جنگ و جنگ های نیابتی است که ملل-دول بتوانند قدرت نمایی کرده و شرکت های اسلحه سازی پول بیشتری بدست آورند. آنچه که واقعیت دارد، ثروتمندتر شدن ثروتمندان، و فقیرتر شدن فقراست. آنچه که حقیقت است، زندگی صدها میلیون انسان در فقر و نداری جلوی چشمان بی تفاوت ملت های مرفه اروپا و آمریکاست.

گزارشی که اخیرا از سوی سازمان ملل منتشر شد، این واقعیات را تایید می کند. سعد الفرجی گزارشگر ویژه سازمان ملل در رابطه با حق توسعه در گزارش خود می گوید: "انسانهای کشورهای در حال توسعه، برای تحرکات جهانی خارج از کنترل خودشان تاوان سنگینی می دهند." همچنین می گوید: "در حال حاضر شاهد یکی از بزرگترین عرض اندام ها در جهان هستیم. ولی مسئولیت و قاطعیت برای تحقق تغییر مورد نیاز، ناکافی است."

آیا سازمان ملل می تواند مسئولیت و قاطعیت لازم برای این تغییر را تامین کند؟ پاسخ ساده است. خیر! دلیل آن این است که ما در عصر ملل-دول و شرکت های چند ملیتی که برای عدم خدمت در راه آنچه که به غیر از منافعشان هستند، زندگی می کنیم.  در حال حاضر ساختار سازمان ملل حتی در بین کشورهای عضو خود نیز قادر به برقراری عدالت و برابری نیست. تسلط شورای امنیت سازمان ملل، تمامی امیدهای که برای یافتن راه حل به جنگ های سراسر جهان از سوریه گرفته تا فلسطین و میانمار را از ریشه می پوساند.

مکانیزم های تصمیم گیری دچار فلج شده است. همانطور که در قبلا در سوریه و اکنون در میانمار شاهد آن هستیم، سازمان ملل به هیچ شکل قدرتی برای جلوگیری از جرایم بشری، درگیری ها و پاکسازی های قومی ندارد. هفته ها از تراژدی انسانی مردم روهینگیا در میانمار می گذرد و سازمان ملل در پی مجبور شدن 400 هزار مسلمان روهینگیایی به ترک خانه هایشان به روز اسلحه ارتش میانمار و ملی گرایان بودایی، تصمیمی دیرهنگام می گیرد.

مقاله ابراهیم کالین سخنگوی نهاد ریاست جمهوری ترکیه که به تاریه 16.09.2017 در مجله دیلی صباح منتشر شد.

سازمان ملل و آشفتگی جهانی

دنیا نیازمند عدالت، صلح، برابری، مرحمت و علم است.

ارزشهای ابدی و مشترک بشریت که در حال حاضر سازمان ملل از تامین آن ناتوان است.

رهبران کشورهای جهان جهت شرکت در 72-امین مجمع عمومی سازمان ملل، در جوی که هرج و مرج و آشفتگی جهانی تعمیق می شود، به نیویورک سفر خواهند کرد. هر اندازه که سازمان ملل و نهادهای متعدد وابسته به آن در تلاش انجام آنچه که به نفع دنیاست باشند، تا زمانی کا ساختار کنونی سازمان پابرجا باشد، سازمان ملل برای مسائل فوری قادر به یافتن راه حل نخواهد بود.

سیستم سازمان ملل از تاسیس رسمی آن به سال 1945، با کمبود رهبریت قدرتمند، منابع کافی و دستور کار جهانی مشترک و واقعی روبروست. امسال نیز هیج تغییری در این وضعیتمشاهده نخواهیم کرد. سازمان ملل با 193 عضو، به عنوان بزرگترین سازمان در جهان و در طول تاریخ، صحنه سخنرانی ها و اجلاسی خواهد شد که برای سرپوش نهادن بر وضعیت محدود سیاسی و اقتصادی، از این نشست جهانی استفاده می کنند.

ولی از سوی دیگر این، به معنای عدم درخواست انسانهای خوب از روسای دولت گرفته تا کارکنان سازمان ملل برای انجام تغییراتی به نفع روستای جهانی مان نیست. این مسئله بیش از اشخاص و وجدان هایشان با تطبیق ساختار کنونی شورای امنیت سازمان ملل با منافع 5 عضو دائمی شورا در برابر مابقی جهان مرتبط است. هیچ پاسخ منطقی و دموکراتیک برای این سوال وجود ندارد: چرا این 5 عضو دائمی با گذشت 72 سال از تاسیس سازمان ملل هنوز هم در شورا بوده و تداوم وضع موجود در قرن 21 را چگونه مشروعیت خواهند بخشید؟ این وضع سازمان ملل را به ناموفقی در تمامی مسائل جهانی نیازمند مداخله فوری می کشاند.

مجمع عمومی سازمان ملل، امسال با تم "انسان مداری: مبارزه برای زندگی انسان گونه و توام با صلح برای تمامی انسانها" برگزار خواهد شد. این، هدفی اصیل است و همگان باید برای تحقق آن تلاش کنند. ولی حقایق فعلی ناموفقی برای محافظت از فقرا و مظلومین جامعه بین الملل و تامین "زندگی انسان گونه برای تمامی انسانها" را عیان می کند. آنچه که واقعیت دارد وجود کاپیتالیزم است. آنچه که حقیقا دارد جنگ و جنگ و جنگ های نیابتی است که ملل-دول بتوانند قدرت نمایی کرده و شرکت های اسلحه سازی پول بیشتری بدست آورند. آنچه که واقعیت دارد، ثروتمندتر شدن ثروتمندان، و فقیرتر شدن فقراست. آنچه که حقیقت است، زندگی صدها میلیون انسان در فقر و نداری جلوی چشمان بی تفاوت ملت های مرفه اروپا و آمریکاست.

گزارشی که اخیرا از سوی سازمان ملل منتشر شد، این واقعیات را تایید می کند. سعد الفرجی گزارشگر ویژه سازمان ملل در رابطه با حق توسعه در گزارش خود می گوید: "انسانهای کشورهای در حال توسعه، برای تحرکات جهانی خارج از کنترل خودشان تاوان سنگینی می دهند." همچنین می گوید: "در حال حاضر شاهد یکی از بزرگترین عرض اندام ها در جهان هستیم. ولی مسئولیت و قاطعیت برای تحقق تغییر مورد نیاز، ناکافی است."

آیا سازمان ملل می تواند مسئولیت و قاطعیت لازم برای این تغییر را تامین کند؟ پاسخ ساده است. خیر! دلیل آن این است که ما در عصر ملل-دول و شرکت های چند ملیتی که برای عدم خدمت در راه آنچه که به غیر از منافعشان هستند، زندگی می کنیم.  در حال حاضر ساختار سازمان ملل حتی در بین کشورهای عضو خود نیز قادر به برقراری عدالت و برابری نیست. تسلط شورای امنیت سازمان ملل، تمامی امیدهای که برای یافتن راه حل به جنگ های سراسر جهان از سوریه گرفته تا فلسطین و میانمار را از ریشه می پوساند.

مکانیزم های تصمیم گیری دچار فلج شده است. همانطور که در قبلا در سوریه و اکنون در میانمار شاهد آن هستیم، سازمان ملل به هیچ شکل قدرتی برای جلوگیری از جرایم بشری، درگیری ها و پاکسازی های قومی ندارد. هفته ها از تراژدی انسانی مردم روهینگیا در میانمار می گذرد و سازمان ملل در پی مجبور شدن 400 هزار مسلمان روهینگیایی به ترک خانه هایشان به روز اسلحه ارتش میانمار و ملی گرایان بودایی، تصمیمی دیرهنگام می گیرد.

***

ابراهیم کالین در ادامه سخنانش افزود: رجب طیب اردوغان رئیس جمهوری به تنهایی برای اینکه مردم روهینگا بتوانند در برابر قتل عامی که با آن مواجه شده اند صدای خود را به گوش جهانیان برسانند، تلاش بی وقفه ای از خود نشان داده و سازمان ملل و کشورهای جهان را بسیج کرده است.

ترکیه در حال حاضر تنها کشوری است که به مردم روهینگا در میانمار و بنگلادش کمک های انسانی اعزام کرده است. بانوی اول ترکیه خانم امینه اردوغان به همراه دو وزیر، با هدف بررسی تحولات این منطقه به بنگلادش سفر کردند. روهینگایی ها یقین داشته باشند که تا پایان این فاجعه انسانی ترکیه هرگز از کمک به آنان دست برنخواهد داشت.

اردوغان خطاب به پنج عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل گفت که "دنیا بزرگتر از پنج کشور است". کاملا حق با اردوغان است. دنیا به عدالت، صلح، برابری، مرحمت، علم و ارزش جاودانه ای که وجه مشترک بشریت بوده و در سیستم فعلی سازمان ملل قادر به تاسیس آن نشده است، نیاز دارد. اگر سازمان ملل میخواهد در قرن بیست و یکم معنی و اعتباری داشته باشد، باید نظام خود را اصلاح نموده و احیا کند.  

لذا مسئله اینجاست که 5 عضو دائمی شورای امنیت باید با این اصلاحات موافقت کنند. ولی این کاملا واضح است که آنها به چنین اصلاحاتی رضایت نخواهند داد. گزینه دیگر نیز این است که در مجمع عمومی یعنی با اصرار و اعمال فشار 193 کشور عضو این پنج کشور تن به تغییر دهند. ولی این نیز امکان ناپذیر است چرا که کشورهای کوچک و فقیری که تنها قادر به دادن یک رای به قطعنامه های شورای امنیت هستند، تحت فشار و سلطه کشورهای بزرگ و ثروتمند قرار دارند. کشورهای کوچک و فقیر، هرگز نمیتوانند صاحب جسارت لازمه جهت ایستادگی در برابر وضعیت موجود را داشته باشند. چرا که میدانند که در غیراینصورت ممکن است با هزار نوع تحمیل و فشارها این کشورها مواجه شوند.

مشاهده عدم داشتن ابتکار لازمه سازمان ملل در حل این معضل بسیار متاثر کننده است.

در حالی که امید در جای دیگری است. به رغم ممانعت های ساختاری بزرگ هنوز کشورهای دارای علم و وجدان وجود دارند و به کشورهای فقیر، ضعیف و ظلم دیده کمک میکنند. آنچه که بدان نیاز است، اتحاد این قدرتها، فعالیت بر روی یک تقویم مشترک و نشان دادن عزم، جسارت و قاطعیت لازمه جهت تاسیس صلح، برابری، عدالت و احترام در جهان است.

 



خبرهای مرتبط