سمپوزیوم میراث عرفانی مولانا و تاثیر جهانی آن

در هشتمین روز از بزرگداشت مولانا جلال الدین بلخی-رومی در شهر قونیه ترکیه مولوی شناسان مطرح داخلی و خارجی در پانلی با عنوان «میراث عرفانی مولانا و تاثیر جهانی آن» سخنرانی کردند.

پروفسور «آلن ویلیامز» استاد زبان عربی و ادیان تطبیفی و ایران در دانشگاه منچستر انگلیس٬ اولین سخنران این نشست بود.

وی با ابراز خوشحالی از حضور در ترکیه به واکاوی معنای انسان و مرگ و تسلیم به اراده ای والا و مفاهیمی مانند فانی٬ تکامل حیوانی و الهی-روحی در مثنوی مولانا پرداخت.

ولیامیز همچنین در حال ترجمه جدیدی از مثنوی است که به گفته خودش به متن و شعر اصلی کتاب صادق مانده و درصدد است تا آهنگ و شعر مثنوی را در این ترجمعه منعکس کند. البته این ترجمه بدون قافیه خواهد بود.

وی در بخشی از سخنرانی خود اظهار داشت: من بیشتر از خود مولانا عاشق چیزی هستم که مولانا عاشق آن بوده است.

دیگر سخنران این نشست پروفسور «متین عزت» از دانشگاه «تتوا» مقدونیه بود. وی مولوی شناس بوده و بررسی های زیادی بر روی شاعران منطقه بالکان انجام داده است که از مولانا الهام گرفته اند. «بالکان و تصوف» از جمله آثار وی می باشد.

عزت در سخرانی خود با اشاره به اینکه اشخاصی مانند مولانا را نباید یک شخصیت فیزیکی دانست افزود: شخصیت های بزرگی مثل مولانا و حضرت محمد (ص) می توانند به زمان ما بیایند چرا که آنها جهانی هستند اما ما نمی توانیم به زمان آنها بازگردیم.

به گفته وی: "مولانا تاثیر زیادی در منطقه بالکان و آلبانی داشته است. مثلا در قرون 16 تا 18 آثاری به زبان های تُرکی و فارسی و به تاثیر از مولانا نوشته شده اند.

به عنوان مثال «مولانا آتایی» از شاعران قرن 16 اهل شهر اسکوپیه پایتخت مقدونیه است که مستقیما تحت تاثیر مولانا قرار دارد.

«مولانا اسحاق چلبی» نیز از دیگر شاعرانی اهل اسکوپیه است که از اشخاص اهل فضل تاثیر گذار در منطقه بالکان است. در نگاهی به اشعار ترکی وی می بینیم که او نیز به شدت از مولانا تاثیر پذیرفته است".

وی همچنین اظهار داشت: در طول قرون گذشته شاعران زیادی بوده اند که با الفبا و زبان ترکی عثمانی و با الهام گرفتن از مولانا در مناطق مختلف بالکان شعر گقته اند.

دیگر سخنران این نشست نیز مولوی شناس پروفسور «محمود ارول قلیچ» بود. وی با عالم نامیدن مولانا اظهار داشت: او از جمله افراد اندکی است که بعد از مرگشان هنوز تاثیر آثارش در میان مردمان به ویژه در منطقه آناتولی وجود دارد.