مفهوم پرستو در فرهنگ ترک

پرستو جزو پرندگان مهاجر می باشد. این پرنده با استفاده از گل و لایی که از بستر دره جمع می کند، خانه خود را می سازد.
پرستو در بین ملل ترک بعنوان پرنده ای مقدس شمرده می شود و بسیار ارزشمند است. پرستو بعنوان سمبل دوستی و مهربانی پذیرفته می شود. ترکهای اویغور بر این باورند که پرستو پرنده ای است که انسان را از خطرات در امان نگه می دارد. بدین دلیل ترک های اویغور بر روی پشت بام خانه هایشان و یا در محلی دیگر از خانه، لانه هایی را مخصوص پرستوها آماده می کنند. چرا که معتقدند در خانه ای که پرستو لانه کند، ساکنین آن از خطرات در امان می مانند و شانس و اقبال به اهل آن خانه رو می کند. حتی اگر پرستویی در سال بعد به لانه قبلی خود باز نگردد، مردم برای برگشتن آن پرستو به لانه دعا و نذر و نیاز می کنند.
این عقیده در آناتولی نیز رایج است. در آناتولی اعتقاد بر این است که اگر پرستویی به لانه سال قبل خود بازگردد برای اهالی آن خانه شانس و برکت خواهد آورد. بدین دلیل است که پرستوها به هیچ وجه شکار نمی شوند. اعتقاد بر این است که اگر فردی پرستویی را شکار کند، دچار بدبختی بزرگی می شود و دیگر نمی تواند از دستهای خود استفاده کند.
در آناتولی با استناد به پرواز پرستو در رابطه با وضعیت هوا برخی پیش بینی هایی را بعمل می آورند. گفته می شود که اگر پرستو در سطحی نزدیک به آب پرواز کند و یا از پایین به بالا پرواز کند، هوا بارانی خواهد بود.
همانند سایر پرندگان، خراب کردن لانه پرستو و نیز خوردن گوشت آن گناه بسیار بزرگی محسوب می شود.
در فرهنگ ترک، پرندگان قهرمان بسیاری از قصه ها و افسانه ها می باشند. حتی در هنرهای دستی از قبیل قالی بافی، گلیم و یا جاجیم بافی، کنده کاری و نظایر آن نیز از تصویر مربوط به پرندگان به وفور استفاده می شود.