چسب‌ها و کابین خلبانان هواپیماهای جنگی

هری وسلی کوور در نتیجه تحقیقات مصرانه خود ماده شیمیایی جدیدی را ایجاد کرد که بعدها آن را «سیانواکریلات» نامید

2194910
چسب‌ها و کابین خلبانان هواپیماهای جنگی

چسب‌ها در مواقعی که به آن‌ها نیاز داریم یک ناجی حیاتی بوده و گذشته دیرینه‌ای دارند. تحقیقات علمی نشان داده است که چسب‌های تولید شده از بسیاری از مواد طبیعی مختلف تقریباً 6 هزار سال است که در تمدن بشر نقش مهمی ایفا کرده‌اند. چسب‌هایی که با پیشرفت تکنولوژی، روز به روز در حال توسعه هستند، اکنون از مواد مصنوعی ساخته می‌شوند. تاریخچه چسب قوی که امروزه استفاده می‌شود تنها به 80 سال قبل باز می‌گردد.

سال 1942 بود... جنگ جهانی دوم با شدت کامل به ویژه در قاره اروپا و اقیانوس آرام ادامه داشت. در آن زمان، قریب تمامی کارخانه‌ها در آمریکا بر صنایع نظامی متمرکز بوده و با پشتکار به تولید لوازم و تجهیزات نظامی برای آمریکا و متحدانش می‌پرداختند. شیمیدان هری وسلی کوور، که در یکی از این کارخانه‌ها کار می‌کرد، تنها یک هدف داشت، طراحی و تولید دوربین‌های دوچشمی با استفاده از مواد پلاستیکی، صاحب قابلیت حمل آسان و ارائه دید واضح‌تر برای سربازان در میدان جنگ. ثمره فعالیت‌های وی به ابداعی منجر شد که او هرگز انتظارش را نداشت، فقط موجب شهرت جهانی او شد... یک نوع چسب بسیار قوی.

هری وسلی کوور در نتیجه تحقیقات مصرانه خود ماده شیمیایی جدیدی را ایجاد کرد که بعدها آن را «سیانواکریلات» نامید، وی با این ماده تلاش زیادی برای ساخت دوربین‌های دوچشمی انجام داد، اما این ماده بسیار چسبنده بود و به سرعت خشک می‌شد. کاور از اینکه تحقیقاتش به نتیجه دلخواهش نرسید، بسیار ناراحت و عصبانی بود، این ماده چسبنده را به کناری انداخت و به مدت 10 سال آن را فراموش کرد تا اینکه کار جدیدی در کابین خلبانان هواپیماهای جنگی آغاز کرد.

کوور به نوعی پلاستیک مقاوم نیاز داشت تا پوشش شفافی به نام «کانوپی» که کابین خلبان هواپیماهای جنگی را ‌پوشانده، محکم به بدنه هواپیما چسبانده و تحت تأثیر باد قرار نگیرد. این ماده 10 سال در قفسه کابینت دفتر کارش منتظر سرنوشتش بود. متأسفانه این ماده که به دلیل رطوبت هوا به هر چیزی که با آن برخورد می‌کند می‌چسبد، برای این کار مناسب نبود، اما کوور، البته به طور اتفاقی، متوجه شد که می‌توان از ماده جدیدی که سنتز کرده بود، به عنوان یک ماده قوی استفاده کرد. این مخترع آمریکایی در سال 1956 چسب فوق‌العاده‌ای را که تولید کرده بود به ثبت رسانده و در سال 1958 آن را با نام "استمان910 " به بازار عرضه کرد، اما زمانی که این نام توجه مصرف کنندگان را به خود جلب نکرد، نام را به "سوپر گلو"  تغییر داد و فروش آن در کشور رونق یافت.

اختراع تصادفی کوور برای وی ثروتی به همراه نداشت، زیرا زمانی که ابرچسب در سرتاسر جهان گسترش یافت، حق ثبت اختراع کوور منقضی شده بود، بنابراین تولید آن توسط بسیاری از شرکت‌ها با نام‌های مختلف آغاز شد. به عنوان مثال، در ترکیه می‌توان هر چیزی مانند پلاستیک، شیشه، سرامیک، فلز، چوب، چرم یا لاستیک را در مدت کوتاهی با این چسب‌های فوق‌العاده که در میان مردم به چسب ژاپنی معروف بوده و هیچ ربطی به این کشور ندارد، چسباند، به همین دلیل است که امروزه از چسب‌های مذکور در بسیاری از مناطق مختلف در سراسر جهان استفاده می‌شود، زیرا هم کاربردی و هم مقرون به صرفه هستند.



خبرهای مرتبط