روند ابداع تختخواب تاشو در طول تاریخ

بی‌خوابی یکی از مهم‌ترین مشکلات دوران مدرن است. مردم، به ویژه آنهایی که در کلان شهرها زندگی می‌کنند، در طول روز هدفشان این است که انرژی از دست رفته خود را بازیابند و در حالی که با مشکلات روزمره دست و پنجه نرم می‌کنند، روز جدید را آسوده و راحت شروع کنند، اما بیشتر اوقات این آرزوها به دلایل مختلف با شکست مواجه می‌شوند. فقط، در حالی که یک فرد به طور متوسط ​​در طول زندگی خود 26 سال را در خواب سپری می‌کند، مدت زمانی که صرف خوابیدن می‌شود، حدود 7 سال است. در حالی که متخصصان تاکید می‌کنند، ترجیحات تختخواب در الگوی خواب اهمیت زیادی دارد، خوابیدن روی یک تختخواب راحت و پهن یک مشکل جدی است، به خصوص اگر خانواده شلوغ بوده و محل اقامت کوچک باشد. این مشکل، امروزه با تختخواب‌های بادی، تختخواب‌های ناپدید شده که می ‌توانند تاشو یا روی دیوار نصب شوند، حل شده است. بنابراین، چگونه اختراع تخت‌خواب‌های تاشو یا ناپدید شده، که زندگی خانگی را بسیار آسان‌تر می‌کنند، به وجود آمد؟

زمانی که تاریخ سال 1885 را نشان داد، شهر نیویورک آمریکا تحت تهاجم مهاجران به ویژه از اروپا بود که به دنبال زندگی متفاوتی بودند. این موج مهاجران، مسکن را به یک معضل جدی در شهر تبدیل کرد. اولین راه حلی که به ذهن رسید ساخت ساختمان‌های جدید با طبقات بلند بود. در واقع، این اتفاق افتاد، اما زمانی که شهرداری نیویورک یک مقررات قانونی وضع کرده و محدودیت‌هایی را برای ساختمان‌های چند طبقه اعمال کرد، هجوم مداوم مهاجران، مناطق مسکونی را بیشتر محدود نمود. مردم مجبور بودند در آپارتمان‌های یک اتاقه با سرویس بهداشتی مشترک زندگی کنند و در این خانه‌ها هر متر‌مربع اهمیت زیادی داشت. به خصوص افراد مجرد ساکن مرکز شهر از اینکه نمی‌توانستند دوستان خود را به خانه دعوت کنند گلایه داشتند، زیرا در آن زمان از ورود مهمان چه زن و چه مرد به اتاقی که تختخواب صاحبخانه در آن قرار داشت استقبال نمی‌شد.

سارا گود که یکی از بهترین نجارهای شهر محسوب می‌شد، شروع به کار بر روی شکایات مشتریان خود کرد. او ابتدا سعی کرد چارچوب چوبی تختخواب را کوچکتر کند اما ایده تختخواب کوچک، مورد پسند مشتریان قرار نگرفت. سارا گود که در ایجاد مکانیزم مشکل داشت، الهام اختراع خود را از میز تاشویی که روی آن نقاشی‌های مبلمان می‌کشید، گرفت. وی با این فکر که اگر میز را می‌توان تا کرد، پس تختخواب را نیز می‌توان تا کرد. گود با تمرکز بر این کار، سرانجام به هدف خود رسید.

سارا گود در 14 ژوئیه 1885 حق ثبت اختراع اولین تختخواب تاشو را که اختراع کرده بود دریافت کرد، اما نتوانست نام خود را برای این اختراع تصادفی که از آن زمان زندگی ما را آسان‌تر کرده است، بگذارد، زیرا سال‌ها بعد و هزاران کیلومتر دورتر از نیویورک ویلیام لارنس مورفی، خواننده اپرا، که در سانفرانسیسکو زندگی می‌کرد، از منطق مشابهی پیروی کرد. مورفی می‌خواست قبل از اجرای اپرا با دوستان هنرمند زنش در آپارتمان یک اتاقه‌اش تمرین کند، اما قوانین اخلاقی آن زمان این اجازه را نمی‌داد. چون خانه مورفی اتاق خواب او هم بود. مورفی که شروع به فکر کردن به این موضوع کرده بود، برای تبدیل اتاق خواب به اتاق نشیمن، سیستم تختخواب را توسعه داد که به دیوار جمع شده و کاملاً ناپدید می‌شد، و بلافاصله اختراع جدید خود را به ثبت رساند. این حق ثبت اختراع، به مورفی این فرصت را داد تا ثروتی را که نمی‌توانست در اپرا از طریق تولید مبلمان به دست آورد، کسب کند.

این مدل‌های تختخواب که سهولت استفاده در خانه‌هایی با فضای محدود را فراهم می‌کنند، به سرعت در کلان‌شهرهای آمریکا با نام «تخت مورفی» رواج یافته‌اند. در واقع، این اصطلاح به قدری توسط شرکت‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفت که حفاظت از علامت تجاری آن در سال 1989 حذف شد. امروزه، افزایش متراژ خانه‌ها و کاهش تعداد اعضای خانواده که در یک خانه زندگی می‌کنند، ممکن است نیاز به تختخواب‌هایی را که در دیوارها محو می‌شوند کاهش داده باشد، اما نباید فراموش کرد که این اختراع تصادفی ردپای خود را برای تقریبا صد سال در صنعت مبلمان خانگی به جای گذاشت.