همه تا زمانی که گناهشان ثابت نشده است، بی گناه هستند

ابتدا از معادل گزاره در ترکی امروزی شروع می کنیم تا شنوندگان نسل جوان ما بهتر بتوانند این جمله را که با زبان کمی منسوخ سروده شده است درک کنند. بیان اینکه مدعی مکلف به اثبات ادعای خود است به این معناست که مدعی مکلف به اثبات ادعای خود است. این گزاره که در زندگی روزمره نیز معتبر است، در حقوق معاصر جایگاهی محوری دارد. این اصل ارتباط تنگاتنگی با اصول دادرسی عادلانه و بی طرفی دارد.

به عنوان الزام اصل دادرسی عادلانه، طرفین تحت شرایط مساوی به عدالت محاکمه می شوند. الزام طرف مدعی به اثبات ادعای خود اهمیت دارد تا طرف مقابل مجبور به دفاع غیر ضروری از خود نباشد. این اصل بی طرفی و مستقل بودن دادگاه ها را تضمین می کند. بار اثبات بر عهده متهم تضمین می کند که دادگاه بی طرف باقی می ماند و تنها بر اساس شواهد ارائه شده تصمیم می گیرد. علاوه بر این، در سیستم حقوقی برخی کشورها از جمله ترکیه، دادستانی موظف به جمع آوری مدارک به نفع مظنون است.

بار اثبات مدعی مانع از دعاوی خودسرانه و بی اساس می شود. در حقوق جزا، فرض برائت متهم به جرم محفوظ است. این وضعیت اثبات مجرمیت را در چارچوب اصل «هر کس تا زمان اثبات جرم بی گناه است» جزو وظایف دادسرا قرار می دهد. بنابراین حمایت از حقوق افراد تضمین می شود.

اصل «مدعی موظف به اثبات ادعای خود است» که از منظر تمدن بشری امروز یک حق طبیعی غیرقابل برگشت به نظر می رسد، در واقع دستاورد دوران معاصر است. به خصوص در اروپای قرون وسطی، اثبات بی گناهی خود در دادگاه برای افراد متهم به جنایات ضروری بود. وضعیت در دادگاه های مبتنی بر مذهب مانند تفتیش عقاید بسیار بدتر است. اعمالی مانند انداختن افرادی که ادعا می شود جادوگر یا مرتد هستند در آب جوش و پذیرفتن آنها به عنوان بی گناه در صورت زنده ماندن، متاسفانه صفحات تاریکی در تاریخ ایجاد می کند.