مبارزه با تروریسم مهمترین دلیل اتحاد و همبستگی ترکیه و ایران
در هر دو کشور گروههایی وجود دارند که از همکاری ایران و ترکیه راضی نیستند و این گروهها همیشه باعث ایجاد سوء تفاهم در هر دو کشور می شوند

ایران و ترکیه در بسیاری از زمینهها میتوانند با یکدیگرهمکاری کنند. با این وجود، موضاعات امنیتی و اقتصادی همیشه دو موضوع اصلی در روابط ایران و ترکیه هستند. نگرانیهای امنیتی دو کشور شبیه به هم میباشند و این طور به نظر میرسد که ترکیه و ایران مستعد همکاریهای امنیتی در مقایسه با مشکلات اقتصادی هستند. ایران و ترکیه به دلیل پویایی تحولات منطقه، در حال تعمیق همکاریهای منطقهای هستند. البته که رویکردهای سیاست خارجی ترکیه و ایران متفاوت است و برای آنها اتخاذ یک نگرش مشترک نسبت به هر موضوعی امکان پذیر نیست، اما نگرانیهای امنیتی دو کشور با توجه به آخرین تحولات منطقه موجب اتحاد آنها شده است.
ترکیه و ایران دو کشور مهم منطقه هستند که طی 40 سال اخیر شخصیتهای زیادی در آنها قربانی ترور شده است. بنابارین در زمینه مبارزه با سازمانهای تروریستی از یک همکاری جامع برخوردار هستند. به عنوان مثال ایران از جمله کشورهایی است که گروههای تروریستی فتو و پ.ک.ک نتوانستند در آن قدرت بگیرند. از طرف دیگر ترکیه نیز به ساختارهای ضد انقلابی مانند «سازمان مجاهدین خلق» همچگاه اجازه ورود به این کشور را نداده است. هرچند مکانیزم امنیتی تشکیل یافته بین آنکارا و تهران میتواند عملکرد خیلی بهتر و موثرتری داشته باشد، اما ثبات همکاری امنیتی دو کشور حتی توجه قدرتهای منطقهای و بینالمللی را نیز به خود جلب کرده است.
دولت ترکیه طی 40 سال اخیر، مبارزه با پ.ک.ک را خط قرمز خود اعلام کرده و در این راستا از هیچ اقدامی فروگذار نکرده است. شاخه فرعی همین سازمان تروریستی یعنی پژاک نیز در ایران فعال است و ایران نیز همواره در حال جنگ و مبارزه با این گروهک تروریستی است.
مقامات ترک و ایرانی همیشه امنیت را یک مفهوم منطقهای و کلی دانسته و تاکید میکنند که کشورهای منطقه باید خود بتوانند بدون اتکا بر قدرتهای خارجی یک امنیت پایدار ایجاد کنند. ایران و ترکیه میخواهند در مبارزه با تروریستها همکاری نزدیکتری داشته باشند. دو کشور با به حداقل رساندن اختلاف دیدگاههای خود در مورد مساله سوریه اعلام کردهاند که برقراری ثبات در سوریه راه حل بحران منطقه است. وزرای خارجه و در راس روسای جمهور دو کشور بارها اعلام کرده اند که در زمینه مبارزه با تروریسم در منطقه و نیز کاهش اختلاف نظرات خود در رابطه با سوریه همکاری نزدیکتری دارند. آنها همیشه اعلام کردهاند که با وجود یک دشمن بزرگ، یعنی ترور و افراطگری در منطقه تلاش میکنند تا مواضع خود را به یکدیگر نزدیک کرده و مانع ورود تروریستها به عراق و سوریه شوند. هر دو کشور تاکید میکنند که البته تفاوت دیدگاههایی میان دو کشور وجود دارد اما این تفاوت دیددگاهها تاثیری بر روابط دو کشور نداشته و ندارد. ترکیه و ایران مایل نیستند که مردم منطقه قربانی ترور و افراطگری باشند و بر این باورند که با همکاری یکدیگر می توانند ثبات و صلح را در منطقه حاکم کنند.
به طور خلاصه رایزنیهای ایران و ترکیه در راستای مبارزه با تروریسم در منطقه و ایجاد ثبات همیشه ادامه دارد. مقامات دو کشور با تاکید بر این که دو کشور ایران و ترکیه "اراده جدی برای مقابله با ترور" دارند، همیشه اظهار می دارند که مهمترین تهدید در منطقه ترور است و کشورهای ایران و ترکیه آسیبهای زیادی از ترور دیدهاند. همكاری دو كشور در زمینه امنیت مرزی، مبارزه با مواد مخدر، مقابله با قاچاق انسان و كالا و مبارزه با تروریسم خوب پیش می رود. علاوه بر این، همكاری های پلیسی خوبی بین ایران و تركیه مطابق موافقت نامهها شكل گرفته و روند همكاریهای دوجانبه در این زمینه رو به توسعه است. دولت و ملت دو کشور توجه جدی و وافری به ارتباط آنكارا ـ تهران دارند. توسعه مناسبات دو كشور در هر شرایطی جزو اولویت های دو كشور است. دو کشور همكاریهای امنیتی خوبی دارند و جلسات خوبی بین مقامات و كارشناسان دو طرف در این زمینه برگزار می شود.
در سال های اخیر و به ویژه در دوره حزب عدالت و توسعه گامهای مشتركی كه در روابط ایران و تركیه به همراه مسئولیت مشترک برداشته شده، دستاورد خوبی برای هر دو طرف داشته است. در بعد مراودات بین مقامات وزارت كشور دو طرف و هم در بعد پلیسی و امنیتی، همكاری در امور مهاجرین و برگزاری نشست های مشترک امنیتی روابط ایران و تركیه به سطح بالایی رسیده است. هر دو كشور بر مبارزه مشترک در زمینه تروریسم و قاچاق مواد مخدر، مهاجرت های غیرقانونی و قاچاق كالا و تامین امنیت مرزی تاكید داشته و مراودات خوبی با هم دارند.
با این وجود، در هر دو کشور گروههایی وجود دارند که از همکاری در این زمینه راضی نیستند. این گروهها همیشه باعث ایجاد سوء تفاهم در هر دو کشور می شوند و باید دقت کرد که افکار عمومی دو کشور تحت تأثیر گفتمان منفی تولید شده توسط این گروه ها قرار نگیرد.