Η κρίση στο Ιντλίμπ της Συρίας

Το Ιντλίμπ εδώ και αρκετό καιρό ήταν ένα από τα μέτωπα της συριακής κρίσης όπου μαίνονταν οι θερμότερες συρράξεις. Η Ρωσία και το καθεστώς Αλ Άσαντ, συνέχισαν την προέλαση τους, στοχεύοντας τους αντιπολιτευόμενους και τους αμάχους στο Ιντλίμπ παρά την συμφωνία που επιτεύχθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018 στο Σότσι ανάμεσα στην Μόσχα και την Άνκαρα. Ο στόχος του καθεστώτος σχεδιάστηκε προκειμένου να στριμώξει στη γωνία ακόμη πιο πολύ τους αντιπολιτευόμενους στο Ιντλίμπ και να τους εξασθενίσει και με τον τρόπο αυτό να κηρύξει την στρατιωτική νίκη του στον συριακό εμφύλιο πόλεμο.  Ενώ η Τουρκία εκλαμβάνονταν ως το μοναδικό εμπόδιο μπροστά από τον στόχο αυτό. Εξάλλου το καθεστώς, ακολούθησε μια στρατηγική με στόχο να σπάσει την αντίσταση την Άνκαρα παρενοχλώντας την Τουρκία στα παρατηρητήρια στα νότια του Ιντλίμπ. Από τις 3 Φεβρουαρίου το συριακό καθεστώς οδήγησε τις επιθέσεις του στο Ιντλίμπ σε ένα νέο στάδιο. Βάζοντας στο στόχαστρο άμεσα τους Τούρκους στρατιώτες προκάλεσε τον θάνατο οκτώ ανθρώπων. Το γεγονός αυτό σημειοδοτεί μια νέα φάση στην κρίση στο Ιντλίμπ.

Αυτά που βιώνονται στο Ιντλίμπ στην ουσία δεν αποτελούν έκπληξη για όσους παρακολουθούν από κοντά το θέμα. Εδώ και μεγάλο διάστημα η Ρωσία και το συριακό καθεστώς υλοποίησαν βήμα προς βήμα την στρατηγική τους σχετικά με το Ιντλίμπ. Υπάρχουν πάρα πολλοί μικροί και μεγάλοι λόγοι που οδήγησαν στην υλοποίηση αυτής της στρατηγικής. Πρώτος από αυτούς τους λόγους ήταν η αναποτελεσματικότητα των αντικαθεστωτικών στοιχείων στο Ιντλίμπ να συσπειρωθούν μεταξύ τους. Εξάλλου το γεγονός αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να κερδίσουν κυριαρχία στο πεδίο ριζοσπαστικές ομάδες όπως η Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ. Ο δεύτερος λόγος είναι τα βήματα που έκανε η Ρωσία προκειμένου να αυξήσει την μαχητική ικανότητα του καθεστώτος. Το στρατιωτικό προσωπικό στη Ρωσία, υποστήριξε στρατιωτικά το καθεστώς και του έμαθε πως να καταπολεμήσει τις άτακτες ομάδες. Φυσικά επιπρόσθετα με αυτά η στρατηγική αεροπορικών επιδρομών της Ρωσίας ήταν εξαιρετικά ανελέητη. Οι ρωσικές αεροπορικές επιδρομές που υιοθετούσαν το μοντέλο του Γκρόζνι, πρώτα εκκένωναν τις πόλεις τελείως βομβαρδίζοντας τες και στη συνέχεια τις κατέστρεφαν σε βαθμό να τις καταστήσουν τελείως ακατοίκητες με σκοπό να τις καθαρίσουν τελείως από τις αντιπολιτευόμενες ομάδες.  Ενώ ο τρίτος λόγος είναι το γεγονός ότι η περιφερειακή συγκυρία ετοίμασε στη Ρωσία και το Συριακό καθεστώς ένα πιο ελεύθερο κλίμα. Το καθεστώς είδε ως μια ευκαιρία την αδιαφορία σχετικά με την συριακή κρίση σε περιφερειακό επίπεδο και τέθηκε σε δράση προκειμένου να πάρει υπό πλήρη έλεγχο το Ιντλίμπ.

Υπάρχει όμως πιθανότητα να έχει ξεκινήσει μια νέα φάση στο Ιντλίμπ μετά από το περιστατικό της 3^ης Φεβρουαρίου ; Η απάντηση αυτού του ερωτήματος είναι πράγματι πολύ σημαντική και περιέχει στοιχεία που θα επηρεάσουν το μέλλον της κρίσης. Στο σημείο αυτό είναι αρκετά σημαντικό το πως θα κινηθεί η Τουρκία στο εξής. Για την Τουρκία το Ιντλίμπ δεν είναι μόνο ένα ζήτημα ασφαλείας. Μια νέα προσφυγική ροή που μπορεί να έρθει από το Ιντλίμπ μπορεί να φέρει σε ακόμη πιο δύσκολη θέση την Τουρκία. Εξάλλου σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Ερντογάν, περίπου ένα εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν αρχίζει να μετακινούνται προς τα σύνορα της Τουρκίας. Για το λόγο αυτό η Τουρκία προκειμένου να εμποδίσει την μετακίνηση των προσφύγων προς τα σύνορα πρέπει να επανεξετάσει την υφιστάμενη εικόνα που έχει σχηματιστεί στο Ιντλίμπ.

Υπάρχουν δυο επιλογές μεταξύ των εναλλακτικών λύσεων της Τουρκίας. Η πρώτη είναι η οικοδόμηση μιας αποτρεπτικής στρατιωτικής θέσης κατά του καθεστώτος προκειμένου να εμποδιστεί η περεταίρω επιδείνωση της υφιστάμενης κατάστασης. Εξάλλου μετά από την επίθεση κατά την οποία έπεσαν μάρτυρες Τούρκοι στρατιώτες, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έδωσε ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, η Τουρκία έδωσε μια στρατιωτική απάντηση που είχε σαν αποτέλεσμα την εξουδετέρωση 70 στρατιωτών από τις τάξεις του καθεστώτος. Αλλά η επιλογή αυτή δεν είναι βιώσιμη και μπορεί να συγκλονίσει βαθιά τις σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας. Η δεύτερη επιλογή είναι να συναφθεί μια νέα συμφωνία Ιντλίμπ ανάμεσα στην Τουρκία και τη Ρωσία σύμφωνα με την υφιστάμενη κατάσταση. Ούτε η Τουρκία ούτε η Ρωσία θέλουν να χαλάσουν τις σχέσεις τους. Και οι δυο πρωταγωνιστές αντιλαμβάνονται πως αυτό θα φέρει αρνητικό αποτέλεσμα παρά κέρδος. Για το λόγο αυτό η κρίση με το Ιντλίμπ έχει την ιδιότητα μιας δοκιμασίας από την άποψη των σχέσεων των δυο χωρών.

Ενώ η ανθρώπινη διάσταση της κρίσης στο Ιντλίμπ απασχολεί ξανά την ατζέντα της διεθνούς κοινότητας. Η Ευρώπη ασχολείται μόνο με την προσφυγική διάσταση της κρίσης και εκφεύγει από μια προσέγγιση η οποία θα μπορούσε πραγματικά να διευκολύνει τη δουλειά της Τουρκία και να εμποδίσει το ανθρώπινο δράμα.  Ενώ οι ΗΠΑ σχετικά με το Ιντλίμπ προβαίνουν παρά μόνο σε πολιτικές δηλώσεις που υποστηρίζουν την Τουρκία. Τα πραγματικά θύματα της κρίσης είναι οι άμαχοι που αποτελούνται από τα παιδιά, τις γυναίκες και τους ηλικιωμένους. Σε περίπτωση που εμβαθυνθεί η κρίση στο Ιντλίμπ, το τίμημα της θα είναι μεγάλη όχι μονάχα για την Τουρκία αλλά και για την Ευρώπη. Για το λόγο αυτό το Ιντλίμπ δεν πρέπει να εκλαμβάνεται σαν ζήτημα της Τουρκίας και η Τουρκία πρέπει να υποστηρίζεται για τη λύση.