Ανθρωπιστική κρίση στο Ιντλίμπ της Συρίας

Το συριακό καθεστώς  με την υποστήριξη της Ρωσίας και του Ιράν εδώ και καιρό συνεχίζει τις επιθέσεις στο Ιντλίμπ. Μόνο τους δύο τελευταίους μήνες εκτοπίστηκαν πάνω από 200 χιλιάδες άνθρωποι ενώ χιλιάδες άλλοι σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν.    

Το καθεστώς και οι σύμμαχοι του βάζοντας στο στόχαστρο όχι μόνο τις στρατιωτικές θέσεις αλλά και τους αμάχους, προσπαθούν να εξαφανίσουν την ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή και μετά να την καταλάβουν.

Στο Ιντλίμπ που για τους Συρίους αντικαθεστωτικούς είναι το τελευταίο κάστρο, ζουν περίπου 4 εκατομμύρια άνθρωποι εκ των οποίων οι περισσότεροι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα μέρη ενώ η Τουρκία με όλη τη δύναμη της προσπαθεί να αποτρέψει την ανθρωπιστική κρίση.

Του ερευνητή/εξωτερικής πολιτικής από την SETA Τζαν Ατζούν

Παρά τη συμφωνία του Σότσι που υπογράφηκε τον Σεπτέμβριο του 2018 οι επιθέσεις του καθεστώτος κατά του Ιντλίμπ συνεχίστηκαν κατά διαστήματα και με την έναρξη των αεροπορικών επιθέσεων των Ρώσων βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο των συγκρούσεων. Το συριακό καθεστώς μετά τις επιθέσεις που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2019 προχώρησε στα βόρεια της Χάμα και η διαδικασία είχε ως αποτέλεσμα η βάση των ΤΕΔ στο Μόρεκ να βρεθεί υπό πολιορκία και να χαθεί η Χαν Σειχούν από τους αντικαθεστωτικούς. Μετά από την διαδικασία αυτή συνεχίστηκαν κατά διαστήματα οι επιθέσεις και οι αεροπορικές επιθέσεις των ρωσικών δυνάμεων με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουν τα εδάφη τους εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι. Στη λεκάνη του Ιντλίμπ εκτιμάται ότι έφυγαν 1,6 εκατομμύρια άμαχοι, εξάλλου, το κόστος των υλικών ζημιών ανέρχεται σε 322 εκατομμύρια δολάρια. Από τις επιθέσεις που έγιναν τον τελευταίο καιρό οι καθεστωτικές δυνάμεις έχουν περικυκλώσει το παρατηρητήριο των ΤΕΔ στην περιοχή Αλ Σουρμάν. Από τον Δεκέμβριο του 2019 έφτασαν στα σύνορα της Τουρκίας περίπου 400 χιλιάδες άμαχοι. Το καθεστώς με τις πρόσφατες επιθέσεις στα νοτιοανατολικά του Ιντλίμπ και στα δυτικά του Χαλεπιού, είχε ως στόχο να ελέγχει τον δρόμο M5 και στη συνέχεια να καταλάβει την πόλη Μααρέτ αλ Νούμαν και το έκανε. Πιθανολογείται ότι η Ρωσία και το συριακό καθεστώς βραχυπρόθεσμα αποσκοπούν να ελέγχουν τους δρόμους M4 και M5 και για το Ιντλίμπ επιθυμούν να προχωρήσουν τόσο ώστε να βομβαρδίζουν το κέντρο της πόλης από την ξηρά. Πέρα από όλα αυτά ένα άλλο κίνητρο των επιθέσεων του καθεστώτος, της Ρωσίας και του Ιράν στο Ιντλίμπ είναι καταστρέφοντας τις κατοικημένες περιοχές να αναγκάσουν κατοίκους της περιοχής να μεταναστεύσουν και τελικά να καταφέρουν μια διαχειρίσιμη δημογραφική δομή στη Συρία. Γι’αυτό οι άμαχοι είτε εξαναγκάζονται να μεταναστεύσουν είτε σκοτώνονται. Θα έλεγε κάποιος ότι το Ιντλίμπ έγινε στόχος επειδή βρίσκονται στην περιοχή αντικαθεστωτικές λαϊκές μάζες και ένοπλες ομάδες. Η Τουρκία με 12 παρατηρητήρια απέναντι στο καθεστώς και συμμάχους έστω και αν δεν μπόρεσε να παρεμποδίσει την ανθρωπιστική κρίση στο Ιντλίμπ, τουλάχιστον προσπαθεί για να μην αποκτήσει μεγαλύτερες διαστάσεις. Η Τουρκία από τη μια επιδιώκει να χρησιμοποιήσει την πολιτική / διπλωματική της επιρροή πάνω στη Ρωσία και από την άλλη προσπαθεί να δημιουργήσει διεθνή κοινή γνώμη με σκοπό την αποκλιμάκωση της κρίσης. Δυστυχώς όμως η διεθνής κοινότητα συνεχίζει να γυρίζει την πλάτη της σε εκατομμύρια αμάχους στο Ιντλίμπ.