Nogayşa 128: İymandan kelgen tınşlıq (2)

İymanman bizge kelgen 

Tınşlıq em taselli  

Baresinde, bîr alimdiñ

Aytqanına bu yuma,  

Qalganımız orından,

Davam qılamız inşallah:

Ötken yuma aytılgan 

Bazı ullı manelerdi,  

İymanlı är insandıñ

Yüregine tiydirip     

Sonı teren oylatqan;   

Em oqıvı köp savap

Bazı ullı sözler bolgan...

So sözlerdiñ baresiniñ   

Är bîrevinde bîr müjde,

Müjdesinde bîr şipa,

Şipasında manevi   

Tetli bîr nazzet bolgan...

Ene sosı sözlerdiñ   

Avveli Lailahe      

İllallah sözi bolgan...

Manesine qarasaq:  

“Allah’tan basqa Quday, 

Yaratuvşı bolmagan...”

Mine nav sözbinen   

Bîr insan Allah’qa       

İşten kelip inansa;

Ene sosı iymanman;   

Barı etken isini,      

Em basına kelgendi;  

Tagı sosı dünyadı,     

Zarrelerden yıldızlarga

Är bîr zattı Allah’tıñ  

Bîr basına yalgızşa   

Yaratkanına inansa,

Em är dayim yüreginden    

Allah’qa senip tursa,

Ene sonday iymandıñ      

Belgisi sosı söz:   

“Lailahe illlah”ta,

Neşe müjdeler bolgan:  

So müjdeler ne desek,  

Hadsiz acatqa muqtaj,  

Em neşe düşmandıñ

Hücumuna ugragan     

Sosı insandıñ ruhı,      

Nav kelimede köp ullı,

Küşli kömek noktasını,     

Yengilce tabavıygan.

Tagı nav sözbinen     

Är inangan ademdiñ     

Barı acatın beriyek

Bîr rahmet qaznasınıñ    

Esikleri aşılgan...

Em de tayanıyagı 

Küşli berk bîr tayavdı, 

So ademge taptırgan...

Barı düşmanlarınıñ 

Şerlerinden saqlıyaq 

Bîr soñsız qudrettiñ

İyyesi Allah’tı,         

Qullıq etiyegi Rab’tı;     

Özini so alimen   

Yaratqan bîr Haq’tı,    

Bildirgen, tanıttırgan.    

Ene sosı tanıganman 

Ol ademdiñ qalbini, 

Neşe bîr yalgızlıqtan,

Em de ruhını sonıñ 

Muñaytqan qıyınlıqtan 

Qutarıp sosı söz,

Abedi bîr rahattı, 

Em dayimi süyüngendi,   

So ademge taptırgan...

Ekinşi bîr kelime, 

Vahdehü sözi bolgan...

Manesine qarasaq, 

Sosı vahdehü sözi,  

Allah’tıñ bîr bolganını,

Alemlerge bildirgen...

Mine nav sözde tagı, 

Şipalı em şatlı   

Neşe müjde tabılgan...

Qaytip boladı desek, 

Nav alemde köbinşe 

Barı yaratılgan maqluqpan  

Bavı bolgan är insan,

Sosı bavlardan sebep 

Perişan bolaberip,    

Em de qarmaqarısıq

İslerdiñ sebebimen   

Buvılıyaq darecede    

Muñaygan sonıñ ruhı,

Bîr yaqtan tagı qalbi,     

Vahdehü sözimen     

Özini yaslayagı;

Em barı qaygıdan   

Tagı sonı qutarıyaq     

Küşli yaratuvşıdı;

Maramatlı bîr Rab’tı      

So manemen tabalgan...

Barı qarısıqlıqlarman

Em perişan allerden 

Özin qutargan insan...

Qaytip qutarar, desek, 

Vahdehü sözinde, 

Nav maneler em bolgan:

Allah bîrdir, “Basqasına  

Barayım.” dep arıma! 

Sosınlardıñ aldında 

Tömen tüsüp iyilme!    

Minnetlerini alma!

Sosınlarga yaranayım,  

Dep moynındı iyme!

Artlarına tüsüp em

Qıyınlıqqa ugrama! 

Onlardan qorqaberip 

Talaşlanıp titreme!

Nege desen alemdiñ     

Patşası bîr bolgan...  

Är bîr zattıñ aşgışı        

Onın qasında bolgan...  

Em är bîr zattıñ yibi,  

Onıñ qolında bolgan.  

Qaysı zat ne bolsa,       

Onun emrimen etilgen.

 “Onı tapsan tilegenin          

Är bîr zattı tabarsın!

Sansız minnet, korkudıñ     

Baresinden qutularsın...”

Dep insanga teselli,          

Em rahatlıq bergen...

Savlıqpan qalıñız!

Dr. Yusuf ALTINIŞIK

E-mail: altinisikyusuf@gmail.com