Η Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης (50-2017)

            Πλησιάζοντας το τέλος του 2017, η ζυγαριά σχετικά με το ποια κατηγορία θεμάτων απασχόλησε εντονότερα την Μειονότητα τη χρονιά που πέρασε, γέρνει όπως όλα δείχνουν προς τα θρησκευτικά ζητήματα.

            Φαίνεται ωστόσο ότι οι ειδήσεις που έρχονται στη δημοσιότητα γύρω από θέματα θρησκευτικής ελευθερίας, επιβεβαιώνουν το χάσμα που υπάρχει μεταξύ κράτους και Μειονότητας. Δυστυχώς επιβεβαιώνουν και κάτι ακόμα, ότι δεν διαφαίνεται καμία προσπάθεια για διάλογο και συνεργασία. Οι σχέσεις σε αυτό το κομμάτι μοιάζουν να βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί που κάθε πλευρά δοκιμάζει τις δυνάμεις και τις αντοχές της τραβώντας την άκρη του.

            Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία τάση να οδηγούνται διάφορα θέματα που ανακύπτουν στην Θράκη στην ελληνική δικαιοσύνη. Κι αυτό τουλάχιστον ως προς ορισμένα ιδιαίτερα ευαίσθητα μειονοτικά θέματα δεν είναι σίγουρα μία καλή λύση, ακόμα κι αν για κάποιους φαντάζει η εύκολη οδός. Η τακτική του να γίνεται πάσα των μειονοτικών ζητημάτων στη δικαιοσύνη έχει δοκιμαστεί και στο παρελθόν και δεν αποδείχτηκε ιδιαίτερα πετυχημένη, με την έννοια ότι ακολουθεί κυκεώνας δικαστηρίων, διαιώνιση προβλημάτων και άμβλυνση του επικοινωνιακού χάσματος. Κλασικό παράδειγμα τα μειονοτικά σωματεία.

            Στις 27 Νοεμβρίου το Υπουργείο Παιδείας έδωσε στη δημοσιότητα την πρόταση νομοθετικής ρύθμισης για θέματα δικαιοδοτικών αρμοδιοτήτων των Μουφτήδων Θράκης. Με λίγα λόγια, κατατέθηκε η ρύθμιση για την κατάργηση της υποχρεωτικής εφαρμογής των διατάξεων του Ισλαμικού Νόμου για τα μέλη της Μειονότητας, όπως είχε εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός σε πρόσφατη επίσκεψή του στη Θράκη. Ο Υπουργός σε συνέντευξη σε ραδιοφωνικό σταθμό ξεκαθάρισε ότι «δείχνουμε σεβασμό στα ήθη και τα έθιμα της μειονότητας. Πρόκειται για βαθιά δημοκρατική μεταρρύθμιση, που συνοδεύεται από ορθολογικοποίηση διαδικασιών».

            Η ρύθμιση ήδη συζητείται στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, έχει πάρει τον δρόμο να ψηφιστεί και να γίνει νόμος του κράτους. Υπάρχει έντονη κινητικότητα για αυτό το θέμα, ενδεχομένως να ψηφιστεί μέχρι το τέλος του έτους οπότε και θα επανέλθουμε σε αυτό.

            Νωρίτερα, στις 13 Νοεμβρίου, ο εκλεγμένος Μουφτής Ξάνθης, Αχμέτ Μετέ, μαζί με τον ιμάμη Γλαύκης, Ερκάν Αζίζογλου, καταδικάστηκαν από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης σε επτάμηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή για το αδίκημα αντιποίησης αρχής. Κατά αυτής της απόφασης άσκησαν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι.

            Στις 28 Νοεμβρίου, μία μέρα αφότου δίνεται στη δημοσιότητα η νομοθετική ρύθμιση για την Σαρία, ακολουθεί η εκδίκαση νέας μήνυσης κατά του εκλεγμένου Μουφτή Ξάνθης, Αχμέτ Μετέ, στο Μονομελές Πρωτοδικείο Κομοτηνής. Η δίκη τελικά δεν πραγματοποιήθηκε λόγω του ότι δεν εμφανίστηκαν κάποιοι μάρτυρες και πήρε αναβολή. 

Στο πλευρό του Αχμέτ Μετέ βρέθηκαν πολλοί εκλεγμένοι εκπρόσωποι της Μειονότητας και πλήθος απλού κόσμου για να τον υποστηρίξει. Το ίδιο σκηνικό είδαμε και στη δίκη της Θεσσαλονίκης. Για τους παλιότερους, αυτές οι εικόνες, θυμίζουν ίσως την εποχή του Σαδήκ με τις δικαστικές διαμάχες στις αρχές της δεκαετίας του 1990 να συνοδεύονται με πλήθος κόσμου υποστηρικτές αλλά και πλήθος αναταραχών στην περιοχή.

Υπό δίωξη και ο εκλεγμένος Μουφτής Κομοτηνής, Ιμπραήμ Σερήφ, ο οποίος τον Νοέμβριο μόνο κλήθηκε δύο φορές για κατάθεση στο Αστυνομικό Μέγαρο Κομοτηνής, ενώ από τις αρχές του 2017 κλήθηκε συνολικά εφτά φορές. Οι περισσότερες αν όχι όλες οι κατηγορίες, αφορούν αντιποίηση αρχής. 

Ο Ιμπραχήμ Σερήφ που υπήρξε ο πρώτος εκλεγμένος Μουφτής στην Κομοτηνή, έχει κατηγορηθεί και στο παρελθόν για αντιποίηση αρχής, η υπόθεσή του έφτασε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου όπου δικαιώθηκε. Σε ανακοίνωση του Κόμματος Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας, με αφορμή τις δικαστικές διαμάχες διαβάζουμε: «μία κατάσταση στην οποία η Ελλάδα κρίθηκε και καταδικάστηκε χρόνια πριν στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ), επαναλήφθηκε στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας. Θεωρούμε ότι η επιμονή σε δικαστικές αποφάσεις, που είναι αντίθετες με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα όσον αφορά τη μειονότητά μας, πηγάζει από προκατειλημμένη, εσκεμμένη και λανθασμένη μειονοτική πολιτική της χώρας μας. Θα θέλαμε να τονίσουμε για μία ακόμη φορά ότι οι νόμοι που ψηφίζονται και οι δικαστικές αποφάσεις που λαμβάνονται και είναι αντίθετες με την Συνθήκη της Λωζάνης είναι ανοικτές σε αμφισβήτηση και είναι λανθασμένες».

Στον τίτλο της η ανακοίνωση που αγγίζει όλα τα επίκαιρα ζητήματα, αναφέρει ότι η Κυβέρνηση συνεχίζει να λαμβάνει αποφάσεις χωρίς να εισέλθει σε διάλογο με τη Μειονότητα και τίθεται ενάντια στις πρόσφατες εξαγγελίες του Πρωθυπουργού. Μιλάει για διαρκή καταπάτηση της Συνθήκης της Λωζάνης και τονίζει ότι η μοναδική φορά που χρησιμοποιείται από το κράτος είναι για την άρνηση της εθνικής ταυτότητας.   

Είναι γεγονός ότι το μόνιμο και διαρκές παράπονο της Μειονότητας για μη συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων έχει οδηγήσει σε μεγάλα λάθη και διαμάχες, κάποιες από τις οποίες μοιάζουν σήμερα αγεφύρωτες. Είναι γεγονός επίσης ότι σχεδόν όλες οι Κυβερνήσεις επιχειρούσαν με μπαλώματα να αγγίξουν θέματα πολύ πιο βαθιά και ουσιαστικά, με αποτέλεσμα να δημιουργούν μεγαλύτερα προβλήματα και περισσότερους μπελάδες τόσο στο κεφάλι τους όσο και στην Μειονότητα.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα βέβαια ο Υπουργός Παιδείας βλέπει βαθιά δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις με αφορμή την νομοθετική ρύθμιση που κατέθεσε για κατάργηση της υποχρεωτικής εφαρμογής της Σαρία.

            Η συνέχεια πολλών υποθέσεων εκκρεμεί στις δικαστικές αίθουσες, πολλές περισσότερες έξω από αυτές, σε κλειστές ωστόσο συσκέψεις. Σε όλα αυτά η Μειονότητα εξακολουθεί να έχει το ρόλο του θεατή ενώ θα έπρεπε να είναι ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων.